De laatste loodjes richting Go-Live

Dinsdagavond besluiten we te gaan eten bij The Old Grist Mill, een oude watermolen waar een restaurant in is gecreëerd, een hele leuke ambiance, eten is uitstekend en we hebben het gezellig. Alleen onze Indiase collega is helaas niet mee, hij voelt zich ziek want hij heeft slecht nieuws van het thuisfront gehad. In overleg met zijn familie is er besloten dat hij wel blijft en niet terug gaat naar India ondanks dat dit normaal wel de gewoonte is. We steunen hem waar mogelijk en houden hem goed in de gaten

Als ik woensdagochtend wakker wordt heb ik heel veel berichten want, ja het is weer in den vreemde, ik ben jarig en mag vandaag weer een kaarsje meer uitblazen. En ja als je niet thuis bent is het altijd leuk om berichten te krijgen met felicitaties. Bij het ontbijt felicitaties van mijn collega’s. ik heb een shop gevonden waar ze gebak verkopen dus daar even langs om toch maar te trakteren. Alvorens het gebak rond koffietijd aangesneden mag worden wordt er eerst voor mij gezongen, een leuke Amerikaanse traditie. Het gebak word dan ook smakelijk gegeten door eenieder en moet eerlijk bekennen, het was ook erg lekker. En eh de chocolade zitten zoveel calorieën in dat het vanmiddag een salade gaat worden. Voor de rest de ochtend goed doorgekomen alhoewel er nog wel een lichte achterstand is welke we moeten proberen in te halen, ik, wij, het team willen voorkomen dat we het weekend moeten werken, ff door buffelen dan maar.

De middag word er dan ook stevig doorgewerkt, ondertussen ff een kantoorlunch, er worden wat broodjes, pizza’s en salades binnen gebracht, geen tijd om buiten de deur te lunchen. Gaandeweg de middag word er aan mij gevraagd waar ik vanavond wil gaan dineren, ik mag k1ezen vanwege mijn verjaardag. Deze is makkelijk in te koppen, Los Andes een Peruviaans, Boliviaans restaurant in Providence waar ik de laatste keer fantastisch heb gegeten. Alleen ons tijdstip van 19.00 uur gaat hem niet worden, ze hebben vanaf 19.30 uur een grote groep en zitten vol. In onderling overleg maar besloten om dan maar vroeg te gaan ondanks de late lunch, we moeten dus al om 5.30 uur aan tafel wat betekent dat we om 4.30 uur terug moeten naar ons Hotel, spullen eruit gooien, bij Buddy (drinkt geen alcohol) in de auto stappen, door naar East Providence om Nicole op te halen daar ze in een ander hotel zit (onze was vol) en dan nog 30 minuten door naar Los Andes. Ff organiseren maar dan gaat het wel lukken, als dit niet lukt gaat er meer fout zullen we maar zeggen.

Als ik dit verslag vervolg loop ik iets achter, het is ondertussen vrijdag en we zijn de laatste “bits and pieces” and het verzamelen om soepel live te gaan.
Donderdag was een project dag als zovele, we maken meters en gaan rustig door om ons doel te bereiken. De dag vliegt werkelijk voorbij, om niet teveel tijd te verliezen worden er broodjes besteld om tussendoor te nuttigen. Nu moet je het woord broodjes niet te letterlijk nemen, noem het maar gerust een BROOD, en het beleg is navenant, dikke lagen vlees of wat je ook hebt besteld, veel salade, veel tomaat en je moet echt ZONDER saus bestellen anders druipt alles in wat voor saus dan ook. Als we rond 18 uur stoppen hebben we allemaal een heel goed gevoel, we gonna rock IT. we eten de donderdag avond op advies van YELP, een USA app met restaurant recensies bij Red Top, en eerlijk is eerlijk een goed lokaal restaurant, gezellige ambiance, lekkere drukte en we vermaken ons uitstekend, als we eenmaal terug zijn in het Hotel is het dan ook vrij snel dat eenieder naar zijn kamer gaat, het was een lange en erg drukke dag en de lampjes gaan uit. Rond 22.30 uur is het voor mij dan ook gebeurt.

Als ik vrijdagochtend rond 6 uur wakker wordt heerlijk uitgerust, douche, ontbijt en rond 7.15 uur weer op kantoor de laatste zaken rond zien te maken, het is op sommige puzzelstukjes nog ff puzzelen maar het gevoel is goed en we gaan ervoor om het weekend niet te hoeven werken.
Gaandeweg de dag beginnen alle puzzelstukjes langzaam op de plek te vallen. Daar we nog veel kleine zaken moeten uitvoeren worden er broodjes besteld en kunnen we door de lunch heen werken. Lang verhaal kort, rond 19 uur zijn we klaar en is het systeem live. De mensen kunnen maandag beginnen. Weer een mission accomplished, en eh een stuk makkelijker verlopen dan Taiwan. We did it again!!!! zullen we maar zeggen.

We gooien snel onze spullen op de hotelkamer en gaan eten bij East Bay Oyster Bar in Barrington, een kleine 15 minuten rijden vanaf het Hotel. En eerlijk is eerlijk, we hebben fantastische vis gegeten. Enige vreemde wat wij als apperatief hadden, gebakken Augurk in een krokant jasje, nog nooit eerder gehad en beetje vreemd om te eten. Als hoofdgerecht de zwaardvis welke uitstekend was. Nadien gaan we kijken of we naast ons Hotel in de Dublin Rose, een Ierse pub, een plakje kunnen reserveren voor de superbowl finale op zondag, wat uiteindelijk gelukt is. Daar het dusdanig gezellig is bestellen we maar wat te drinken. Onze Indische vriend Gaurav haakt al snel af, hij vindt de live muziek te hard, het niet gezellig en teveel mensen, Buddy haakt om 11 uur af daar hij zaterdag 5 uur gaat hardlopen als voorbereiding op zijn ultra run van 50 km in maart. Tja blijven Glen en ikzelf over en eh, laat ik het zo zeggen, als ik zaterdagochtend uit bed kom ben ik niet helemaal fris.

Op het moment dat ik dit verslag schrijf ben ik nog op de kamer, we gaan na de middag op stap richting de kust. Ik stop er nu mee. Op naar het volgende verslag
Groet maar weer

Henk Jan

Oh Ja, ik kan op dit moment geen foto’s opladen, ben door mijn maximale foto ruimte heen. Heb nieuwe bijgekocht echter het blijkt dat dit 10 dagen duurt voordat dit actief is.