De laatste “Chinese” loodjes

De week is langzaam op het einde aan het lopen voor ons, of anders gezegd onze visit loopt ten einde.
De laatste loodjes op de laatste dag zijn iedere keer opnieuw zwaar. Op de een of andere manier ben je al naar huis aan het gaan op het moment dat je je koffer weer hebt gepakt, het laatste diner hebt gehad, de rekening van het hotel hebt betaald, maar toch moet er nog een lange dag gewerkt worden alvorens de stevige reis via Shanghai terug naar Nederland te beginnen.

Afgelopen maandag hebben we na een relaxed weekend de draad weer opgepakt. Niet iedereen was even fris op maandagochtend, dat wil zeggen dat het toilet aardig vaak bezet was. Nee op de een of andere manier is er bij sommige toch iets vekreerd in gegaan in het weekend, tenminste dat is onze aanname.
De werkdag op zich is een leuke, lekker veel afwisseling, er word meer en meer gelachen als men wat ontspannener met het systeem lijkt om te gaan, ondanks dat er een heleboel nog steeds vetrouwen moeten tanken gaat het de goede kant op. Er worden zelfs al complimentjes uitgedeel dover hetgeen we komen leveren, kleine voorzichtige stapjes zullen we maar zeggen. We zijn er nog niet maar zijn zeker op de goede weg,

De maandagvond hebben we een lokaal restaurant opgezocht welke we nog niet kenden om nog een keer de lokale “lekkernijen” te proberen, conclusie deze keer is, t’is nie goe maar ook nie sleg. T’was een beetje zo zo, zelfs al je 2 x hetzelfde had besteld smaakte het toch anders. Niet voor herhaling vatbaar dus op de DO NOT ENTER ANYMORE lijst. Aan de andere kant doen we ons dit zelf iedere keer weer aan want we hebben ondertussen een stevige lijst met “ Compliant” Restaurants

De dinsdagochtend ben ik redelijk op tijd wakker, als ik naar buiten kijk is het weer druilerig. Ondanks dat de temperatuur om 6.30 uur al rond de 26 zit is het erg vochtig, af en toe vallen er wat regendruppels uit de lucht. T’is niet zo dat we dit niet leuk vinden, nee de mensen hier hebben dringend een paar stevige buien nodig om al het stof te doen afdalen naar beneden, .nee tís meer het geen zin hebben om onder een paraplu te lopen dan anders wat. Toch als ik na het ontbijt richting metro loop om naar kantoor te gaan is het allang weer droog. De dag verloopt verder zoals we een beetje hadden verwacht. Steady going strong ofschoon we toch met redelijk wat netwerk problemen te maken hebben, op de een of andere manier is de bandbreedte nog steeds niet genoeg. De vooruitzichten voor de avond zijn wel leuk, we gaan met het ele team, dus inclusief Singaporese collega’s naar ons favoriete Japanse restaurant, TAIRYO.

De avond word een gezellige boel, er word veel gediscussieerd, gelachen, gedronken en heerlijk gegeten. Vis, Vlees, schelpdieren, groente en allerlei andere creaties van de bakchef komen er voorbij. En zoals het meestal is met dit soort avonden, hij was ook zo weer voorbij. Nee allemaal kijken we tot nu toe tevreden terug op deze visit, we zijn er nog niet dat weten we allemaal maar we komen steeds dichter bij ons eind doel, Go-Life 1-10-12.

De woensdagochtend is het koffer inpakken, afrekenen en met de koffer op reis richting kantoor. Daar ik het in het Chinees geschreven adres van kantoor kwijt ben moet ik met de metro. Trapje op trapje af en nat van zweet kom ik aan bij de halte. Gelukkig zijn de vooruitzichten waar ik er uit moet beter want daar is een roltrap. Niets is minder waar deze keer, de roltrap is OUT OF ORDER en ik zal met de koffer en laptop trolley zo’n 60 treden moeten beklimmen, waarom is het vanochtend zo warm en vochtig, rrrrrrrrrrrrrr,

Op kantoor direct de airco aan om af te koelen, een paar extra tissues scoren om het zweet op te vangen, goed deze hebben we weer gehad maar ik ga toch echt zorgen dat ik een paar copietjes heb van het Chiness geschreven adres om volgende keer wel weer met de taxi te kunnen reizen.

De ochtend zit er nu weer bijna op voor ons, nog een “lange” middag te gaan en dan..................... YEAH back home. Moet eerlijk bekennen dat 3 weken China, 1 week Beijing met Marga en 2 weken Nanjing werken, toch wel een lange periode achtereen is waarbij de laatste loodjes steeds zwaarder gaan wegen.

Maar alla nog een kleine 32 uur en we zitten weer thuis op de bank, tenminste in de aanname dat KLM op tijd vliegt, de NS geen zomerperikelen heeft en mijn taxi op Ommen Railwaystation op tijd is.

Voor nu zit het er weer op, het laatste verslag van deze ronde is een feit.
Ni hao, Hallo Holland

Henk Jan

.