First days at the Parsippany office

Woensdag ochtend als de koffer is ingepakt neem ik de trein richting Schiphol.
De reis verloopt rustig en je gelooft het of niet, ik had de hele reis een zitplaats ondanks dat de NS anders aangekondigd had. Op Schiphol is het relatief rustig, tenminste bij de incheckbalie van KLM/Delta. Maar goed via de priority lane is het altijd rustiger en ik maak dan ook graag gebruik van mijn verworden privileges. Nadat mijn koffer is afgegeven door naar boven voor de douane check, ook dit gaat op Schiphol al helemaal digitaal voor intercontinentale vluchten. Je stopt je paspoort in een scanner, gaat op de voetjes op grond staan, kijkt in de camera zonder te lachen, als dit eenmaal akkoord krijg je paspoort terug en gaan de poortjes open, zo ook weer gehad.
Nu gaan we ons melden voor de security check op D1. En zoals altijd worden er weer veel vragen gesteld, hebt U bagage ingecheckt?; hebt U de koffer zelf ingepakt?: reist U alleen?; heeft U tussen het inpakken van Uw koffer en handbagage iets aangenomen van iemand?; Heeft U al die tijd Uw bagage bij U gehad?; en ga zo maar door. Als onze grote meneer zijn vragen riedeltje heeft afgedraaid krijg ik een sticker en mag ik door naar de volgende horde. Een dame achter een computer neemt al mijn ingevulde API formulieren door en vergelijkt deze met de gegevens welke ik op de website heb ingevuld, als dit is goed bevonden, mijn paspoort akkoord is en de sticker van de vorige meneer de juiste kleur heeft krijg ik een briefje waarop staat: a) alle veiligheidschecks gecontroleerd b) U dient zich om 14.45 uur te melden bij gate E9.

Als ik richting de gate loop en op de klok kijk heb ik nog een klein uurtje om ff wat te eten en te drinken. Na het wegwerken van een stuk slappe smaakloze pizza en een flesje water tijd om naar de gate te gaan, want ook hier hebben we nog weer security checks te doorlopen. Als boarding procedure begint eerst de paspoortcontrole en boardingpas check, hierna weer heren die vragen stellen over mijn verblijf op Schiphol en of mijn bagage al die tijd bij mij is geweest en ga zo maar door. Eindelijk mag ik dan de slurf naar de Delta kist inlopen, verrassing bij de ingang van het toestel, nogmaals een paspoort en boarding pas controle, maar dan ben je wel binnen en ben je absoluut veilig, toch…………...? wat een checks en wat een gaten in de procedures op basis van de vraagstelling. Je kunt nl NEE zeggen of je iets hebt aangenomen terwijl je hebt wel hebt gedaan ze controleren je tas niet eens, niemand buiten de x-Ray heeft in mijn tas gekeken.

Maar alla, stoeltje opgezocht, schoenen uit, oordopjes in, deken over en gaan met die banaan. Nog voor we de lucht ingaan ben ik al vertrokken richting dromenland. Na een uurtje of 2 word ik wakker van de voederbrigade, en ja hoor ook bij Delta is het maagvulling, enige wat smaakt is het warme pistoletje en de koffie. Als we na ongeveer 7,5 uur vliegen aan de landing beginnen wordt het werkelijk turbulent in de lucht. Er hangt een stevige zee mist waardoor de Boeing 737-300 alle kanten op rammelt, ook het laatste kwartier over land is het mistige en blijft de boel door elkaar schudden. Als we eenmaal op de grond staan is alles weer rustig en begint het te regenen.

Security check op Newark valt mee deze keer, weinig mensen en veel officers, hebben we wel eens anders meegemaakt. Eenmaal er door koffertje halen, customs form inleveren en op naar de airport train voor het ritje naar Hertz voor mijn huurauto. Eenmaal achter het stuur begint het steeds harder te regenen en ja hoor kom ik erachter dat ik geen navigatie en travelpass heb. Gelukkig heb ik een telefoon dit als navigatie kan worden gebruikt echter geen travelpass(dit is een kastje voor de tolheffing, kun je door de fastlane en hoef je niet handmatig te betalen). Dit gaan we vrijdag wel organiseren want heb hem zaterdag pas nodig als ik richting Pennsylvania ga.
Door de regen mis ik nog een afslag vanwege de slechte belijning maar na een klein uurtje rijden kom ik dan eindelijk in mijn Embassy Suite Hilton Hotel aan. Mooie grote ruime kamer/woonkamer/badkamer. Ben alleen mijn tandenborstel vergeten, gelukkig hebben ze die in ieder Hotel wel voorhanden dus dit is ook snel opgelost. Na een frisse douche nog even een afzakkertje daar ik met een aantal collega’s uit NL heb afgesproken die er ook zijn. Blijkt dat er ook nog een hele groep uit Elgin (Illinois) is die ik ook al langere tijd niet meer heb gezien. Het was een warm weerzien en leuk ok elkaar weer te spreken. Na een paar drankjes tijd om mijn mandje op te zoeken, het is lokale tijd 22.30 uur wat betekent dat mijn biologische klok nog 6 uur later staat, dus eigenlijk is het 4.30 uur.

Als ik om 5.30 uur weer wakker word weet ik dat dit een symptomatische 1ste nacht is die ik overal heb en ook weet dat ik de volgende nacht weer bijslaap. Koffie gemaakt, alle tv-zenders hebben het over orkaan Irma, wat gebeurtenissen rond New York, het uitgebreide weerbericht en wat verdwaald nieuws. Nee als ik ga ontbijten ben ik volledig op de hoogte van alles. Ontbijt is weer op z’n Amerikaans vet, vet en vet(gebakken aardappelen, gebakken eieren, saucijsjes, een soort knakworst, en een warme chilisaus), gelukkig ligt er ook fruit en wat brood als je dat roostert wel te doen is, en uiteraard een yoghurtje dus ik kom de ochtend wel weer door. Banaantje mee voor onderweg en op richting kantoor. Na 900 meter rijden zijn we er, ik zou graag gaan lopen echter voetpaden kennen ze hier niet en over de weg of door de berm lopen staat een stevige boete op dus dat gaan we maar niet doen. De ochtend is er een van kennismaken, de organisatie leren kennen en vooruitkijken naar de komende project maanden, waar staan we, wat moet er nog gebeuren en welke tijdslijnen hebben we nog, met andere woorden hoe krap is de planning. Nooit prettig om een project binnen te MOETEN stappen wat al 10 maanden onderweg is om de boel weer op de rit te krijgen, uitdaging op zich, dat heb ik ook aangegeven en ben ik me zeker van bewust.

De eerste interviews deze ochtend geven een kijkje in de keuken wat er moet gebeuren, nog een dag of 8 te gaan en dan kan ik een plan de campagne maken. Het is en word een uitdaging dat is al snel duidelijk.
De lunch gebruiken we buiten de deur, sushi was prima alleen kan ik maar niet wennen aan de airco’s die overal draaien, loop nu al met een pakje papieren zakdoekjes in de hand. We gaan weer lekker verkouden rondlopen de komende dagen.

Dit is hem voor nu, de kop is er af. Vrijdag nog een dag Parsippany New Jersey alvorens ik richting Exton Pennsylvania vertrekt.

Vanuit Parsippany NJ de groeten
Henk Jan