A weekend at China

De zaterdag hebben we zoals in het vorige verslag geschreven de hele dag gewerkt. We zetten er uiteindelijk om 18.30 uur ene punt achter. Lekker richting hotel en met z’n allen een biertje op de goede 1ste week, nee allemaal hebben we een voldaan gevoel.

Frrank en ikzelf komen er achter dat ze in de avond, 2 metro stations verder midden in de stad een viaduct gaan opblazen. Dit maken we dus niet iedere dag mee dus we gaan rond 19.30 u hierop af. De rest van de groep gaat wandelen of ff chillen op bed, iedereen ff zijn eigen gang dus.
Als we op de plek des onheils aankomen is er al veel bedrijvigheid, mensen lopen heen en weer, politie loopt zaken te regelen en anderssoortige mensen in uniform wijzen en schreeuwen.
Langzaam worden we naar achter gedreven om toch maar wat afstand te nemen. Na ongeveer 1 ½ achteruit drukken, veel schreeuwende Chinese agenten, en anderszins aangezette acties is het dan eindelijk zover. Een paar vuurwerkachtige knallen, veel stof een heel veel hieperdepieper schreeuwende Chinezen en het is geschiet. Ik heb getracht heir een klein filmpje van de maken (DEZE mag ik NIET publiceren op de site zolang ik in China verblijf, doe ik als in weer in NL Ben)

Rond 22.30 uur zijn we terug in het hotel en zit de rest rustig te borrelen om aanstalte te maken om maar weer te gaan stappen. Ik drink nog een niertje mee en besluit dan mijn kamer maar eens op te zoeken. Het is mooi geweest voor de 1ste week hier. Nadien blijkt dat de rest toch maar verstandig is geweest en niet meer de stad in is gegaan.

De zondagochtend vertrekken we rond 10 uur richting Purple mountain, enerzijds om de groep mee te nemen naar het mausoleum en anderszijds om dat deel van de berg te bekijken wat we nog niet hebben gezien. We besluiten met de bus te gaan, een trip in de zondagochtend spits bij buiten temperaturen van 20-22 graden terwijl het gevoelsmatig in de bus het dubbele is, het zweet gaat dan ook waar het maar gaan kan. Een warm begin van de dag, gaat dit wat betekenen..................??

Als we aankomen bij de het eindstation van de bus lijkt het of ½ China aanwezig is, onvoorstelbaar veel Chinezen op weg naar de berg. En lint van duizenden, nee tienduizenden Chinezen loopt over het bospad richting Mausoleum. De groepen welke bij elkaar horen hebben, of een gekleurd petje op, of een stempel op de hand, of een button op, met vooraan iemand met een vlaggetje met dezelfde kleuren en een grote microfoon op de rug met headset om de nek. Nee dit is goed georganiseerd maar moeten ze nu allemaal op hetzelfde tijdstip dta wij er zijn.....................??

Het opnieuw beklimmen van de paar honderd traptreden van het Mausoleum is wederom een opgave
Als je dan weer boven bent en Dr. Sun-Yat Sen kijkt weer goedkeurend op je neer, ach dan weet je weer waarom je het deed. Het blijft fantastisch om daar bovenaan die berg te staan.

Als we weer beneden zijn drinken we een bakkie alvorens door te gaan naar Lunggu Tempel aan die kant van de berg waar ik nog niet geweest ben. Met een electrische taxi met aanhangen laten we ons naar het 4 kilometer verderop gelegen complex brengen. Nee lopen doen we al genoeg en beweging krijgen we ook voldoende dus........................!!!!
Daar er entree moet worden betaald, is dit veel rustiger en is derhalve een verademing. Weinig chinezen of andere touristen. Het coomplex is verrassend afwisselend. Van tempels tot omgebouwde tempel gebouwen tot een schitterend mooie pagode van 60 mtr hoog. Ook de weg er naar toe, de rust in het bos en het uitzicht van bovenaf de pagode is. Nee zeker de moeite waard om nog eens terug te gaan.

Aan het eind van de dag komen we voldaan terug in het Hotel, onze voeten zeggen rust en lichaam en geest willen ook wel ff helemaal niets.
De avond eten we in een voor ons nieuw Chinees restaurant, uiteindelijke conclusie is. Er is waanzinnig veel gehuild, geproest, geniest en het bier was niet aan te slepen. Scherp, scherper scherpst was het eten.

Ni Hao

Henk Jan