Another day in China

De temperaturen zijn goed te noemen t.o.v. ons eigen kikkerlandje, tenminste dit zijn de geluiden doe hier door komen. Wij hebben hier te maken met temperaturen tussen 20 en 25 graden overdag. S’avonds koelt het wel snel af maar dat neemt niet weg dat ze ons de dag temperaturen niet afnemen en als we de kans hebben hier ook even van gaan genieten. Helemaal nu we voor de lunch in ons aloude gaarkeuken parkeergarage restaurant tijdelijk een andere ingang moeten nemen en buiten om moeten lopen.
Nee hier klagen we niet over.

Donderdagavond hebben we besloten om in ons favoriete restaurant te gaan eten,Tiryaki .
De kok heeft zich weer 3 slagen in het rond gewerkt om ons weer van alle lekkere hapjes te voorzien.
Van vis tot vlees, van schelp tot bot, alles vers gesneden, gemarineerd en gebakken oo de bakplaat waar bij bij zitten te borrelen. Het was weer een groot feest.
Zelfs de gebakken banaan met geflambeerd ijs was weer geweldig, ondanks dat dit door een leerling kok werd gedaan en we het gerecht een keer over moesten doen, oeh bah wat ervelend, 2x gebakken banaan.
Nee we hadden donderdagavond niets te klagen

De nacht van donderdag op vrijdag, de 2de nacht, heb ik zoals te doen gebruikelijk zo langzamerhand, dramatisch slecht geslapen. Tussen 2.30 en 04.15 uur heb ik gevoelsmatig iedere 5 minuten de wekker gezien. Draaien, woelen draaien, je weet op een gegeven moment niet meer hoe je moet liggen het lijkt dat alles pijn begint te doen. Uiteindelijk werd ik om 7 uur door de wekker gewekt, toch nog ff weer geslapen, toch het gevoel van “wat ben ik brak” overheerst aan alle kanten. Een klein klaagje mag hier toch wel!!!!

Hebben we eigenlijk wel iets te klagen dan, welnu luister en huiver:
De vloer van de parkeergarage naar ons aloude gaarkeuken restaurant word in de “lak” gezet.
Een of ander groen goedje, lijkt net een kunstvoetbalveld, is aangebracht op de vloer, op zich is hier niets maar dan ook helemaal niets mis mee MAAAAARRRRRR ze hebben de vloer met een of ander oplosmiddel gedaan waardoor je bijna van de graad gaat door de lucht die er hangt, het slaat op je luchtwegen en je krijgt dus spontaan hoestbuien, niet een maar bijna allemaal (Eruoopeanen wel te verstaan) nee het is niet te harden, en dan moet je ook nog eten achter in de hoek waar de lucht onderweg naar toe is.
NEE DIT IS IETS OM TE KLAGEN en da doen we dus ook heel erg hardop, of dit wle zo gezond is??????
Zal de opmerkingen bewaren welke wij allemaal hebben geroepen maar neem van mij aan dat diet niet altijd even fris was.

Op het moment van het verslag schrijven is het zaterdag ochtend en zitten we te werken in voorbereiding op de integratie test van volgende week toch wil ik met jullie even terug naar de vrijdagavond.

Vrijdagavond gaan we richting de Universiteitsbuurt alwaar wij een adres hebben gekregen van kroeg/eetgelegenheid, Talking genaamd. Hier kunnen we helaas niet eten dus moeten we op zoek naar een restaurant. We zien er veel echter weinig met plaatjes want die hebben we nodig als we iets willen bestellen. Uiteindelijk vinden we er een met veel plaatjes en eh, heel erg vers eten, denk dat de foto’s wel iets vertellen over de versheid van de producten. Vis word gewoon opgevist, fazant geslacht waar je bij bent en ga zo maar door. Het word ook nog hielarisch als tijdens het eten Bert ineens tot de conclusie komt dat hij zojuist zijn stifttand heeft doorgeslikt.. Nee het eten was prima, lekker vers en we hebben lol, niets maar dan ook niets te klagen dus.

Uiteindelijk zijn we na het eten terug gegaan naar Talking, eigenlijk een veredelde huiskamer met heel erg veel studenten en een paar tafeltjes. Ze hebben wel een drankkaart met soorten uit de hele wereld waar een gemiddelde kroeg in Nederland nog jaloers op kan zijn. Nee we vermaken ons prima en klagen iet.
Ook niet over het toile wat goor en smerig si en onvoorstelbaar stinkt. Nee hoor niets te klagen.

Het is nu tijd om terug aan het werk te gaan en de restanten voor te bereiden voor volgende week.

Groet en Ni Hao
Henk Jan