3 dagen jungle trekking, afzien en doodgaan

Het is alweer 3 dagen geleden dat wij iets van ons hebben laten horen, en jawel de trekking zit erop. Het was er eentje zoals ze niet veel voorkomen.

Laten we maar eens even terug gaan naar het begin 3 dagen geleden.
Om 09.00 uur werden we opgehaald door onze gids Mr Boon. Via allerlei andere afhaal adressen werd de groep uiteindelijk compleet. Eerst nog even boodschappen doen op de markt om te kunnen overleven in de jungle alvorens echt te beginnen. Het begin is er een om van te smullen, we gaan op een Chang (olifant) rijden met Laurens als Mahout. Toch bijzonder om dit mee te mogen maken.

Hierna wordt het tijd voor de echte jungle. De eerste 2,5 uur wandelen door de jungle, sawasa's (rijst velden) en wat voor bos nog meer kan beginnen. Het tempo wordt gelijk opgeschroefd door mr Bean (Boon) om toch maar voor donker in het kamp van de Karen stam aan te komen. Uiteindelijk na 3 uur wandelen, klimmen, natte voeten, veel zweten en afzien bereiken we ons "hotel" voor die nacht. Met z'n allen (11) op dunne matjes slapen in een grote hut.
Wat opvalt is dat Laurens de hele dag als een schaduw achter Mr Boon loopt. Na een heerlijke maaltijd ( ongelovelijk wat ze tch kunnen met beperkte middelen) gaan we vroeg slapen om fris te zijn voor dag 2.

De tweede dag begint vroeg in de ochtend met een heel erg goed ontbijt. Mr Boon legt uit dat we 2 uur gaan lopen (waarvan 1 uur klimmen) door de jungle, hierna lunch en daarna wederom 2 uur wandelen. Welnu het werd een heel ander avontuur.
We zijn op tijd vertrokken voor het eerste deel en zoals afgesproken werd het klimmen, echter het werd klimmen, klimmen en nog eens klimmen!!!!!!!! afzien in de ergste zin des woords, het was gewoon topsport van de hoogste order. Uiteindelijk werd het 3 uur klimmen en 250 x doodgaan tijdens al die beklimmingen(Laurens uitgezonderd want deze liep zonder rugzak). Tijdens de lunch bleek voor de eerste keer dat onze gids mr Boon VERDWAALD was, hij wist niet meer waar naar toe. Tijdens de lunch probeerde de gids in opleiding ons bezig te houden met een vuurtje terwijl Boon op zoek was naar de juiste trail. Nadat hij "dacht" de weg terug gevonden te hebben konden we verder. De lunch bleek in de vroege ochtend voor ons vertrek reeds gemaakt te zijn, we werden verrast met pakketjes bananenblad met noedels erin (en nog warm)welke met natuurlijk gekapte stokjes gegeten moest worden, als toetje werd er een verse ananas gekapt en in blokjes gesneden.

Gedurende de middag bleek naarmate de tijd verstreek dat de gids steeds vaker begon te twijfelen waar wij naar toe moesten. Ondertussen hadden we al 5 uur gelopen en wisten we nog steeds niet waar naar toe of waar ons kamp zou zijn. Ondertussen hebben we 7 uur gelopen en de knieen vn Hajee beginnen op te spelen. Stokken worden er gekapt om als KRUKKEN te gaan funderen. met gladde ondergrond, berg op en berg af en het oversteken van beekjes en boomstammen wordt het er niet beter op. Op een gegeven moment is het over en uit, de gidsen zijn verdwaald, ondanks dat de gidsen de hele dag al roepen, OH MY BOEHDA, Hajee kan geen been meer zetten,iedereen is uitgeput, het water is bijna op en het begint schemerig te worden( nog 40 minuten).

Er wordt opgetreden door de groep, Zo kan het niet verder. We STOPPEN nu tot dat duidelijk hoever het nog is, Hoe we HaJee naar huis krijgen, We spreken af (voor zover de taalbarriere dit toestaat) dat 1 gids moet blijven en de andere hulp moet gaan zoeken. Alle donekere dromen in de jungle worden bewaarheid, beide gidsen zijn binnen no time verdwenen en wij zitten met 11 buitenlanders (nl, canada, australie, ierland) in de jungle zonder gids. Noodplannen worden gesmeden want binnen 40 minuten wordt het donker. 1 groep gaat bananenbladeren kappen om een ondergrond voor een mogelijk nacht verblijf te krijgen, de andere groep gaat heel voorzichtig vooruit, middels roepcontact, om te kijken waar we zijn en of ze iets kunnen vinden. De 2 Ierse dames hadden nog tabletjes om water mee te zuiveren en een ander had nog snoepjes en een doos pringels als overleving. Het begint langzaam donkerder te worden.

Ondertussen is iedereen dood en wil maar een ding, EEN OPLOSSING. De aussie gaan naar huis sms'sen voor het telefoon nr van de ambassade, de andere groep heeft ondertussen de ondergrond van ons mogelijke huisje gereed. We zitten er allemaal door en eigenlijk kan niemand meer normaal nadenken, we doen wat ons op dat moment goed dunkt.

Laurens ondersteund aan alle kanten, klaagt niet ondanks alle moeilijkheden, helpt heel erg hard om de ondergrond gereed te maken maar dan knapt er even iets, even de emoties laten gaan om daarna weer verder te gaan, nadien blijkt dat bijna iedereen wel even, of heeft gehuild, een traantje had gepinkt of het anderszins moeilijk had.

Nadat een groep vooruit was gelopen hoorden we een SCOOTER, het bleek onze gid met hulp, Hajee werd per Scooter naar het kamp gereden terwijl de anderen nog ca 30 min moesten lopen.
Uiteindelijk was na 9 1/2 uur iedereen terug in het (Karen)kamp, wat uiteindelijk een ander kamp bleek te zijn dan waar ons voedsel naar toe was gebracht. Hoe e.e.a. allemaal geregeld is onduidelijk maar er werd laat op de avond een heerlijke maaltijd geserveerd.

Mr Boon kwam zijn excuses aanbieden voor de dag, hij wist niet waarom het allemaal fout was gelopen maar wist wel dat hij niet dat had gedaan wat hij tijdens zijn militaire opleiding had geleerd, volg altijd een rivier want dit gaat altijd naar een dorp.

De groep was deze avond UNANIEM, wij gaan dag 3 niet meer lopen, Hij regelt maar ander vervoer.

Dag 3 is dus een andere, we vertrekken per pick-up naar een waterval, een welkome afwisseling niet allen de truck maar ook de waterval, hier laten wij ons lekker gaan, zwemmen en gewoon heerlijk rivierwater over je heen laten vallen
(behalve Hajee want zijn knie gaat nog niet echt goed).

Via de lunch stop (per truck) gaan we als afsluiting BamBoe Raften, echt een hele leuke ervaring, kleine stroom versnelling wat toch nog resulteerd in het kantelen van BamBoe vlots. (foto's konden we niet maken vanwege de hoeveelheid water die we over ons heen kregen). Net bij het einde van de BamBoe tocht breekt de moeson open en worden we voor het eerst op een andere manier nat. Hajee trekt nog een flesje shampoo open en neemt puur natuur een douche. Na wat omkleed partijen (voor zover je nog schone kleren hebt) gaan we terug naar Chiang Mai.

We komen omstreeks 17.30 terug in Lai Thai Guesthouse, Hajee en Marga nemen een heerlijke douche en Laurens duikt nog even in het zwembad.
Het waren 3 dagen om nooit te vergeten.
We weten wat vermoeidheid is, doodgaan is, spierpijn is, afzien is, improviseren is, een teambuildingsgevoel is, dorst hebben is, en ..............

En lang verhaal waar nog lang niet alles is verteld.

Morgen gaan we de rust van Koh Tao opzoeken. Als op dat kleine eiland een computer is melden we ons weer.

Groeten na en fantastisch avontuur vauit Chiang Mai.
Henk-Jan, Laurens en Marga