De laatste dagen van deze visit!!
Door: Henk jan
Blijf op de hoogte en volg Henk Jan, Marga & Laurens
22 Oktober 2012 | Nederland, Ommen
Op maandagochtend, als ik uit mijn bed kom, kan ik duidelijk merken dat ik toch wel redelijk wat energie ben verloren afgelopen weekend met mijn buikloop. Niet dat ik me slecht voel maar gewoon moe, net of er veel energie is verdwenen en dit met het toiletwater is weggespoeld. Maar goed de nieuwe week is begonnen en we zijn hier niet om ziek te zijn.
Na het ontbijt gewoon richting metro en naar kantoor, geen tijd om met andere dingen bezig te zijn.
De dag is druk, veel verschillende activiteiten, af en toe toch wel weer wat issues her en der maar toch het gevoel is goed aan het eind van een lange dag. Rond de klok van 20.00 uur gaan we richting hotel, eindelijk ff niets het lijkt wel of ik gesloopt ben althans zo voel ik mij.
Als de spullen op de kamer liggen en ik nadien een tijdje in de lobby in een grote stoel zit te relaxen voel ik met langzaam weer wat opknappen. Nu nog eten want het is toch al redelijk laat om een geopend restaurant te vinden. We kijken eerst maar eens in de toren aan de overkant maar hier is niets fatsoenlijks te vinden wat er op lijkt, tenminste dit is onze mening. Ronald weet wel een straatje waar je via een short cut naar de Europese hoek kunt lopen. Echter niets blijkt minder waar, we lopen gewoon een rondje. We komen uiteindelijk rond 21.15 uur in de Europese hoek en besluiten naar Studio 21 te gaan, een NL restaurant met een NL eigenaar. Ondanks dat wij de enige gasten zijn doet de eigenaar zijn best om er iets van te maken. Zelfs het uitverkochte Hoegaarden witbier wordt van de buren gehaald. Het eten niet hoogstaand doch prima.
Rond 23.00 uur terug op de kamer, nog ff een belletje naar huis en dan mijn mandje in. Rond 01.30 uur de wekker nog gezien. Op de een of andere manier toch niet moe genoeg om te slapen. Als echter de wekker afloopt om 07.00 uur dinsdagochtend mis ik toch wel een hoeveelheid slaapminuten, waarvan acte!.
Niet klagen maar dragen is mij altijd geleerd DUS: via het ontbijt, de kamer om tanden te poetsen, de metro, de wandeling toch weer op kantoor. Deze ochtend echter ONDER de PARAPLU waar nodig, want het is gaan regenen. De Chinese september maand(volgens de Chinese kalender) is aangebroken wat betekent herfst. En wat betekent Herfst in Nederland over het algemeen, REGEN, REGEN en SOMS nog meer REGEN. Het lijkt er dus op dat het ook geld voor Nanjing.
De dag is er één als de andere dagen tijdens de visit. Een training, een korte meeting, verzamelen van van alles en nog wat, planning, gesprekken en ga zo maar door. Tussen de middag weer met Klaas en Frank richting supermarkt. Frank zijn we al snel kwijt(gaat brommers kijken), wij gaan eerste maar ff brood en drinken scoren. Na het afrekenen willen we ook nog ff naar de brommer/computer/telefoon/zeep/schoenen/wasmachine/fiets/kleding/etc. Afdeling maar dan moet eerst ons ingekochte etenswaar in een verzegelde tas. Als wij er weer uitwillen moet dit via een andere in/uitgang alwaar de verzegeling weer word weggenomen en onze spullen weer mee mogen.
OK het is nu eenmaal procedure hier en er zijn weer 2 ä 3 mensen welke werk hebben zullen we maar zeggen, t’is niet anders.
Het avonddonker valt vroeg vanwege het slechte weer, om 17.36 is de buitenlamp volledig uit en gaan we, voor zover aanwezig over op straatlantaarns. De rest van de verlichting komt van de gigantische digitale televisieschermen die overal hangen, er zijn plekken waar je denkt dat het nog steeds dag is.
Waar gaan we de laatste avond eten, wij zijn er snel over eens dat dit Tayro gaat worden, onze Japanse favoriet, we weten nu nog dat hij er is, waarom we ons dit afvragen?
China en Japan vechten om een kleine groep eilanden in de Oost Chinese Zee; Japan kocht de eilanden eerder van particulieren waardoor China boos werd. De eilanden worden door Japan de Senkaku eilanden genoemd en China noemt ze de Diaoyu eilanden. Er zijn al veel demonstraties geweest her en der in China en als klap op de vuurpijl heeft China samen met Rusland een schietoefening gehouden en Amerika samen met Japan hetzelfde. Dus terecht gerede twijfel aan onze kant.
Een stukje historie omtrent deze eilanden dan maar:
China zegt dat het de eilanden al in 1372 heeft ontdekt. Ze waren toen vooral interessant vanwege de medicinale kruiden die er groeiden. Maar volgens Tokio heeft China de eilanden nooit officieel bestuurd. In tegenstelling tot Japan, dat er van 1895 tot 1971 ongestoord het bewind over voerde. Japan claimde uiteraard de soevereiniteit, maar toen gingen in Peking de hakken in het zand.
De Chinezen beriepen zich op afspraken die zouden zijn gemaakt met de Amerikanen na de Tweede Wereldoorlog. Die zouden de eilanden toen hebben teruggeven aan de Chinezen.
Tokio ontkende dit en schermde met het vredesverdrag van 1951. Dat was gesloten tussen Japan en Amerika. Maar daarin werden de eilanden überhaupt niet genoemd.
Wat de zaak vooral ingewikkeld maakt, is de discussie over de maritieme grens tussen China en Japan. Het zeerecht bepaalt dat China mag putten uit de gasvoorraden die zich bevinden op het Aziatische continentale plat. De Senkaku-eilanden maken daar weliswaar deel van uit, maar het zeerecht bepaalt tegelijkertijd dat Japan, op zijn beurt, rechten heeft binnen de Exclusieve Economische Zone (EEZ).
De Japanse EEZ strekt zich uit tot 200 kilometer ten westen van de Japanse Ryukyu-eilanden en omvat ook de Senkaku-eilanden. Japan kan dus op zijn minst een deel van de gasvoorraden claimen. Het internationaal recht geeft niet aan wat prevaleert: een zee plateau of een Economische Zone.
Voor de rest kan ik zeggen dat wij wederom heerlijk hebben gegeten, onze favoriete kok aan tafel stond, ondanks dat hij niet hetzelfde humeur had als afgelopen vrijdag, waarvan acte. Na terugkomst de koffer maar gedeeltelijk inpakken, om na het ontbijt de rest te doen en uit te checken. De nacht is lekker, goed geslapen en voor het eerst NIET wakker geweest.
De ochtend is lekker zonnig en met de jas op de arm en alleen een blouse is het heerlijk buiten. De Metro is relatief rustig en ook de wandeling naar kantoor is niet zo druk als anders.
De dag verloopt iets anders dan gepland, de meeting met het management zou 3 uurtjes duren echter liep uit tot een lengte van ca 4,5 uur. Nadien nog een cutover meeting welke erg kort was, eigenlijk te kort, maar ja onze trein naar Shanghai wacht niet. Om 16.30 uur snel de spullen pakken, via Hotel om de koffer te halen snel door naar het treinstation. De treinreis van Nanjing naar Shanghai heb ik eerlijk gezegd weinig van mee gekregen, 90 % van de reis heb ik geslapen.
Onze taxi’s, deze keer waren het 2, stonden keurig te wachten op jet station in Shanghai om ons verder te brengen naar Pudong International Airport. Inchecken, ff opfrissen en omkleden en dan door de laatste security check. Als we dit weer achter ons hebben liggen word het weer tijd om te eten, het is uiteindelijk rond 21.00 uur, alle tijd want onze vlucht gaat rond 23.20 u.
Met vertraging vertrekken we uit China voor een vlucht van 11 1/5 uur naar Amsterdam. De vlucht is relatief rustig, tenminste dat wat ik er van mee krijg, heb een 6 – 7 uur geslapen. We komen later dan normaal aan in Amsterdam, onze trein loopt niet normaal, en wij maar denken dat de NS geen last meer zou hebben van blaadjes op de rails.
Om een lang verhaal kort te maken, ik kom uiteindelijk om 09.15 uur aan op station Ommen, 1 1/5 uur later dan normaal maar alla, we hebben het weer gehad en zijn weer thuis.
Dit was hem weer voor nu, de volgende zal uit Singapore komen waar ik eind november 2 weken naar toe vlieg
Voor nu Ni Hao China, hallo Nederland
Henk Jan
Na het ontbijt gewoon richting metro en naar kantoor, geen tijd om met andere dingen bezig te zijn.
De dag is druk, veel verschillende activiteiten, af en toe toch wel weer wat issues her en der maar toch het gevoel is goed aan het eind van een lange dag. Rond de klok van 20.00 uur gaan we richting hotel, eindelijk ff niets het lijkt wel of ik gesloopt ben althans zo voel ik mij.
Als de spullen op de kamer liggen en ik nadien een tijdje in de lobby in een grote stoel zit te relaxen voel ik met langzaam weer wat opknappen. Nu nog eten want het is toch al redelijk laat om een geopend restaurant te vinden. We kijken eerst maar eens in de toren aan de overkant maar hier is niets fatsoenlijks te vinden wat er op lijkt, tenminste dit is onze mening. Ronald weet wel een straatje waar je via een short cut naar de Europese hoek kunt lopen. Echter niets blijkt minder waar, we lopen gewoon een rondje. We komen uiteindelijk rond 21.15 uur in de Europese hoek en besluiten naar Studio 21 te gaan, een NL restaurant met een NL eigenaar. Ondanks dat wij de enige gasten zijn doet de eigenaar zijn best om er iets van te maken. Zelfs het uitverkochte Hoegaarden witbier wordt van de buren gehaald. Het eten niet hoogstaand doch prima.
Rond 23.00 uur terug op de kamer, nog ff een belletje naar huis en dan mijn mandje in. Rond 01.30 uur de wekker nog gezien. Op de een of andere manier toch niet moe genoeg om te slapen. Als echter de wekker afloopt om 07.00 uur dinsdagochtend mis ik toch wel een hoeveelheid slaapminuten, waarvan acte!.
Niet klagen maar dragen is mij altijd geleerd DUS: via het ontbijt, de kamer om tanden te poetsen, de metro, de wandeling toch weer op kantoor. Deze ochtend echter ONDER de PARAPLU waar nodig, want het is gaan regenen. De Chinese september maand(volgens de Chinese kalender) is aangebroken wat betekent herfst. En wat betekent Herfst in Nederland over het algemeen, REGEN, REGEN en SOMS nog meer REGEN. Het lijkt er dus op dat het ook geld voor Nanjing.
De dag is er één als de andere dagen tijdens de visit. Een training, een korte meeting, verzamelen van van alles en nog wat, planning, gesprekken en ga zo maar door. Tussen de middag weer met Klaas en Frank richting supermarkt. Frank zijn we al snel kwijt(gaat brommers kijken), wij gaan eerste maar ff brood en drinken scoren. Na het afrekenen willen we ook nog ff naar de brommer/computer/telefoon/zeep/schoenen/wasmachine/fiets/kleding/etc. Afdeling maar dan moet eerst ons ingekochte etenswaar in een verzegelde tas. Als wij er weer uitwillen moet dit via een andere in/uitgang alwaar de verzegeling weer word weggenomen en onze spullen weer mee mogen.
OK het is nu eenmaal procedure hier en er zijn weer 2 ä 3 mensen welke werk hebben zullen we maar zeggen, t’is niet anders.
Het avonddonker valt vroeg vanwege het slechte weer, om 17.36 is de buitenlamp volledig uit en gaan we, voor zover aanwezig over op straatlantaarns. De rest van de verlichting komt van de gigantische digitale televisieschermen die overal hangen, er zijn plekken waar je denkt dat het nog steeds dag is.
Waar gaan we de laatste avond eten, wij zijn er snel over eens dat dit Tayro gaat worden, onze Japanse favoriet, we weten nu nog dat hij er is, waarom we ons dit afvragen?
China en Japan vechten om een kleine groep eilanden in de Oost Chinese Zee; Japan kocht de eilanden eerder van particulieren waardoor China boos werd. De eilanden worden door Japan de Senkaku eilanden genoemd en China noemt ze de Diaoyu eilanden. Er zijn al veel demonstraties geweest her en der in China en als klap op de vuurpijl heeft China samen met Rusland een schietoefening gehouden en Amerika samen met Japan hetzelfde. Dus terecht gerede twijfel aan onze kant.
Een stukje historie omtrent deze eilanden dan maar:
China zegt dat het de eilanden al in 1372 heeft ontdekt. Ze waren toen vooral interessant vanwege de medicinale kruiden die er groeiden. Maar volgens Tokio heeft China de eilanden nooit officieel bestuurd. In tegenstelling tot Japan, dat er van 1895 tot 1971 ongestoord het bewind over voerde. Japan claimde uiteraard de soevereiniteit, maar toen gingen in Peking de hakken in het zand.
De Chinezen beriepen zich op afspraken die zouden zijn gemaakt met de Amerikanen na de Tweede Wereldoorlog. Die zouden de eilanden toen hebben teruggeven aan de Chinezen.
Tokio ontkende dit en schermde met het vredesverdrag van 1951. Dat was gesloten tussen Japan en Amerika. Maar daarin werden de eilanden überhaupt niet genoemd.
Wat de zaak vooral ingewikkeld maakt, is de discussie over de maritieme grens tussen China en Japan. Het zeerecht bepaalt dat China mag putten uit de gasvoorraden die zich bevinden op het Aziatische continentale plat. De Senkaku-eilanden maken daar weliswaar deel van uit, maar het zeerecht bepaalt tegelijkertijd dat Japan, op zijn beurt, rechten heeft binnen de Exclusieve Economische Zone (EEZ).
De Japanse EEZ strekt zich uit tot 200 kilometer ten westen van de Japanse Ryukyu-eilanden en omvat ook de Senkaku-eilanden. Japan kan dus op zijn minst een deel van de gasvoorraden claimen. Het internationaal recht geeft niet aan wat prevaleert: een zee plateau of een Economische Zone.
Voor de rest kan ik zeggen dat wij wederom heerlijk hebben gegeten, onze favoriete kok aan tafel stond, ondanks dat hij niet hetzelfde humeur had als afgelopen vrijdag, waarvan acte. Na terugkomst de koffer maar gedeeltelijk inpakken, om na het ontbijt de rest te doen en uit te checken. De nacht is lekker, goed geslapen en voor het eerst NIET wakker geweest.
De ochtend is lekker zonnig en met de jas op de arm en alleen een blouse is het heerlijk buiten. De Metro is relatief rustig en ook de wandeling naar kantoor is niet zo druk als anders.
De dag verloopt iets anders dan gepland, de meeting met het management zou 3 uurtjes duren echter liep uit tot een lengte van ca 4,5 uur. Nadien nog een cutover meeting welke erg kort was, eigenlijk te kort, maar ja onze trein naar Shanghai wacht niet. Om 16.30 uur snel de spullen pakken, via Hotel om de koffer te halen snel door naar het treinstation. De treinreis van Nanjing naar Shanghai heb ik eerlijk gezegd weinig van mee gekregen, 90 % van de reis heb ik geslapen.
Onze taxi’s, deze keer waren het 2, stonden keurig te wachten op jet station in Shanghai om ons verder te brengen naar Pudong International Airport. Inchecken, ff opfrissen en omkleden en dan door de laatste security check. Als we dit weer achter ons hebben liggen word het weer tijd om te eten, het is uiteindelijk rond 21.00 uur, alle tijd want onze vlucht gaat rond 23.20 u.
Met vertraging vertrekken we uit China voor een vlucht van 11 1/5 uur naar Amsterdam. De vlucht is relatief rustig, tenminste dat wat ik er van mee krijg, heb een 6 – 7 uur geslapen. We komen later dan normaal aan in Amsterdam, onze trein loopt niet normaal, en wij maar denken dat de NS geen last meer zou hebben van blaadjes op de rails.
Om een lang verhaal kort te maken, ik kom uiteindelijk om 09.15 uur aan op station Ommen, 1 1/5 uur later dan normaal maar alla, we hebben het weer gehad en zijn weer thuis.
Dit was hem weer voor nu, de volgende zal uit Singapore komen waar ik eind november 2 weken naar toe vlieg
Voor nu Ni Hao China, hallo Nederland
Henk Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
