Ommen – Amsterdam – Atlanta – Augusta GA

We zijn weer begonnen met een nieuw project, deze keer in Amerika. Het is de bedoeling dat we de komende tijd 2 verschillende systemen gaan migreren naar 1 systeem.
Het ene systeem staat op de plant in Augusta, Georgia en de andere in Wilmington, North Carolina, USA.
Augusta ligt op een kleine 3 uur autorijden van Atlanta terwijl Wilmington een klein uur rijden naast Boston ligt. Ver uit elkaar en dus veel hoppen tussen beide.

Voordat we een reis konden gaan boeken en aanvaarden moesten we eerst toestemming van Barack hebben om het land van Uncle Sam überhaupt te mogen bezoeken. Gelukkig is de ESTA aanvraag snel afgehandeld en de eerste 14$ snel uitgegeven, maar alla het is voor het goede doel zullen we maar zeggen.

De reis begint deze keer op zondagochtend, net voor de middag neem ik de trein vanuit Ommen in de richting van Zwolle om me bij de collega’s aan te sluiten, tenminste die die ook naar Augusta gaan, een deel is vrijdag al vooruit gegaan in de richting van Boston. We gaan met bijna hetzelfde team als waarmee we de China implementatie hebben gedaan, dus………….. Vanaf Zwolle reizen we via de Hanzelijn in rap tempo door richting Schiphol. Na het inchecken van de bagage begint het lange wachten zoals altijd. Toch weten we de tijd weer te doden door een aloude traditie in ERE te herstellen, Sushi eten met uiteraard een Japans biertje erbij, Asawi. Je kunt je reis slechter beginnen. Na nog wat shoppen en hangen, tijdig richting de gate voor de bekende procedures, tenminste……………..

We vliegen de heenreis met KLM, de Airbus A330-300 met vluchtnummer KL621 zal ons naar Atlanta brengen. We aanvaarden de hele boarding procedure gelaten, de ene check na de andere, de full-body scan MAAR we komen er door. Nee, Uncle Sam heeft vergeleken met de laatste keer de regels weer verscherpt, logisch dat je tijdig bij de gate moet zijn en lang moet wachten. Gelukkig zijn wij frequent flyers en kunnen via de priority Lane snel door alle procedures heen maar toch blijft het lange wachten/hangen een feit. (voor mij is dit het meest vermoeiende van het reizen)

Aan boord worden we vriendelijk, zoals altijd, een warm welkom geheten, door deze keer ietwat gedateerde stewardessen. Hoewel deze keer gedateerd. Ik heb op long distance flights nog nooit anders meegemaakt bij KLM, maar toch was ze vriendelijk.

Eenmaal in de lucht begint de zit van ruim 8 uur en 8 minuten, beetje eten, drinken, filmpje kijken, boekje lezen, slapen, kletsen en wat je zoal meer aan boord kunt doen. Af en toe nog een beetje rek en strek om toch niet al te vastgeroest te geraken en we zetten weer voet op Amerikaanse bodem. En rustige vlucht in een toch wat lawaaiige Airbus A330-300, zou die net zo gedateerd zijn als……….?

De wachtrijen voor immigration zijn weer als vanouds, heel erg lang. Geduld is ook hier weer een schone zaak, beetje ouwehoeren en zeuren echter blijf altijd oppassen dat je niet te gek doet want Uncle Sam zijn immigration officers zijn dan niet echt tolerant weten we uit ervaringen. Eenmaal aan de beurt het aloude ritueel: Paspoort word scan van gemaakt en een match gemaakt met je ESTA aanvraag. Scan van de 4 vingers links en Duim en van links worden gemaakt en dan begint het vragenuurtje.

Are you coming privat or business? Business sir as indicated on my ESTA.
Where are you staying,? as indicated on my ESTA sir.
Will you change address during visit?, no sir as indicated on my ESTA sir.
En zo gaat het nog ff door, uiteindelijk krijg ik mijn stempels en mag doorlopen. Ook weer gehad. Ach en toch verliep het best wel soepeltjes voor Amerikaans ebegrippen.

Nog ff wat bagage van de band halen en op naar de volgende horde: de autohuur procedure doorlopen. Ook hier heeft het e.e.a. aan wijzigingen plaatsgevonden. Blijkbaar vond Barack dit ook noodzakelijk om alle veiligheid procedures aan te scherpen. Ook dit laten we maar gelaten over ons heenkomen.

Als we uiteindelijk alles koffers en laptop hebben ingeladen beginnen we aan de lange autoreis van een kleine 3 uur. Na een lange zit in de KLM kist is dit nog een welkom toetje, nee de reis naar China was lang maar deze mag er ook zijn.
Kort voor middernacht (USA tijd en voor ons 6 uur in de ochtend) arriveren we uiteindelijk in ons hotel; het Marriott Convention Center in Augusta GA. We hebben het gered, snel inchecken, nog even wat drinken en naar bed. De reis was lang genoeg en de nacht die voor ons ligt zal kort zijn.
Ik heb een hoede kamer deze keer, een suite. Eigen klein woonkamertje met een aparte slaapkamer, not bad at all zeggen ze hier.

De nacht was niet bijster goed, Ik heb niet echt goed geslapen en na 5 ½ uur bed loop ik alweer rond te spoken, bakkie koffie dan maar, ontbijt, ff buiten rondlopen bij een graadje of 18 en dan naar de plant.
We zitten in het DSM Science Center waar we de komende dag met een grote groep gaan starten om ook dit project weer tot een succes te maken. Project Insight has started. De kick-off is een feit

Dit is hem voor nu, later meer

From Augusta, Georgia USA
Henk Jan