The days after

Maandagochtend is er een uitgeladen stemming op de plant. Niet alleen vanwege de go-live maar meer vanwege de winst van de Eagles in de Superbowl, ze raken er niet over uitgepraat, raken nog steeds opgewonden van alles. Het blijft een vreemd fenomeen, fans!!!!
Naar nu blijkt hebben 115 miljoen Amerikanen en 50 miljoen mensen buiten Amerika naar de Superbowl hebben gekeken, en wij waren er dus een paar van. Onvoorstelbare aantallen voor ons Europeanen. Voor de rest verloopt de Go-Live lekker, weinig toch geen issues, alleen heel veel vragen vanwege de angst voor het grote onbekende nieuwe systeem. Maar goed daar zijn we ook voor dus geduldig beantwoorden we alle vragen. Tijdens de daily wrap-up komen er ook geen schokkende zaken voorbij, hier en daar wat frustratie vanwege nog onwetendheid of niet goed lezen van de manuals voor de rest valt het mee.

We sluiten de dag met een goed gevoel af, nu weten we uit ervaring dat de eerste dagen nooit de meest drukke zijn dus we houden nog even een slag om de arm. We gaan vandaag eten bij Marasaki een Japanese & Thai restaurant, echter ook hier is het bring your own drinks dus we moeten eerst weer langs de liquor store, ik kan er maar niet aan wennen. De voorgerechten is een mix van warm en koud uit zowel de Thai als de Japanse keuken, voortreffelijk moet ik bekennen. Als hoofdgerecht bestellen we allemaal andere dingen. De een eet groeneThai curry de ander Sushi of Sashimi en een Visschotel. Ik ga aan een 2-tal heerlijke Sushi en Sashimi gerechten van diverse soorten vis, beetje soja erbij, beetje gember en we hebben een feestmaal. Ik sluit af met een Rock Scott en Zalm roll, gefrituurd en geserveerd met gember, I Love IT, wat een voortreffelijk feestmaal. Rond 21 uur zijn we terug in het hotel en wordt het tijd om eens even weer wat privé tijd te hebben, even geen collega’s, even helemaal alleen en niet meer hoeven praten.

Als ik dinsdagochtend wakker word is het verschrikkelijk koud, koude wind en ca -9 met een realfeel van -16 volgens mijn weer app, als het dan ook nog zachtjes begint te sneeuwen is het helemaal compleet. Na het ontbijt weer tijdig naar kantoor, heb al meetings vroeg in mijn ochtend met NL over een lopend ander project waar ik ook vol in zit. Gaandeweg de dag wordt het wel wat drukker, niet echt issues maar wel behoefte aan extra training. Al was het maar mentale ondersteuning om de onzekerheid weg te nemen. Tussendoor diverse meetings en de dag is heel snel voorbij, als we de deur achter ons dichtslaan is het alweer donker, waarvan akte. We gaan in de avond met een groep van 17 mensen eten bij Limoncello, een Italiaans restaurant met een goede keuken. Zoals bij alle restaurants in US zijn de porties zo groot dat ik eigenlijk na het voorgerecht al klaar ben, maar ja het hoofdgerecht is ook lekker, als het bord komt is het zo immens veel dat ik na 5 hapjes ermee stop, poeh ik kan best veel en lekker eten maar dit is echt teveel.

Woensdag ochtend is het weer heel erg slecht, in de nacht heeft het gesneeuwd tijdens het ontbijt hebben we een mix van ijsregen en regen en is het best wel glad. Maar goed gewoon naar kantoor in een rustig tempo. Er wordt volop gestrooid dus het komt best goed. De dag op zich is lekker druk en is ook zo voorbij, we kijken uit naar de avond. Go-Live party bij Fogo de Chao in King of Prussia. Een Braziliaans restaurant naar het schijnt fantastisch eten.
De Partybus vertrekt om 5.45 uur vanaf het Hotel, na een kleine 30 minuten arriveren we bij een hele leuke ambiance, leuk aangekleed, druk en heel veel mensen die met vlees en messen rondlopen.
We hebben een eigen zaaltje voor een man of 30, de obers en de mannen met de vleesmessen zijn gekleed in Braziliaanse outfit en hebben echt lol in wat ze doen. We beginnen met een schitterend “buffet” met vlees, vis salades en ga zo maar door. Na deze ronde begint het echte werk, met een plaatje met een groene en rode kant geef je aan of je aan een stukje vers gegrild vlees toe bent.
Spiesen van ca een meter lang met heel veel gegrild vlees eraan komen langs, met superscherpe messen worden er dan stukjes afgesneden. Wat ik heb geprobeerd wat fenomenaal goed, werkelijke een hele goede kwaliteit, op de spies mag je nog kiezen, rare, medium of weldone. Een kijkje in de keuken leert dat er een kleine 100 spiesen in 3 of 4 grote grills op verschillende temperaturen worden gemaakt. Na al dit vlees geweld hebben ze nog een kleine verrassing voor ons, een Whiskey, Brandy en Grand Marnier karretje met flessen tussen de 25 en 150 jaar oud. Zelf heb ik een glaasje Grand Marnier van 100 jaar oud gehad, terwijl de meeste collega’s een Henneseey van 80 jaar oud wegdronken. We concluderen allemaal dat dit een fantastische avond is geweest met schitterend eten en drinken. Een waardige go-live party.
Als we rond 21.30 uur terug zijn in het hotel is het mooi geweest en gaan we allemaal moe maar voldaan richting de kamer.

Donderdag is een van de vele dagen, alvorens we na het ontbijt naar kantoor gaan ff lansg Dunkins Donuts voor echte koffie en voor wat Donuts voor de dames en heren op kantoor, kleine geste van onze kant. Mijn agenda staat vol met meetings, met zowel NL als ook met de mensen op kantoor. We beginnen alvast met wat vervolg afspraken maken voor een volgende up-date bezoek. Kijken naar improvements en waar wij de komende periode op afstand kunnen ondersteunen. Genoeg te doen en we gaan kijken hoe we op de een of andere manier kunnen supporten.

Vanwege de aankomende sneeuwstormen en verwacht 60 cm sneeuw moet ik een van “mijn” meiden die uit Chicago komt om laten boeken om vandaag nog thuis te komen, ook de andere consultants uit het team uit Chicago beginnen naarstig op zoek te gaan naar vluchten terug naar Windy City Chicago. Als de voorspelling zo slecht zijn moeten we zorgen dat iedereen veilig thuiskomt en er niemand op een of ander vliegveld strand en de komende dagen nog steeds niet bij eigen familie kan zijn. Voor ons lijkt er voorlopig nog geen vuiltje aan de lucht buiten het feit dat er voor morgen wat ijsregen word voorspeld. We gaan het wel zien anders gaan we eerder rijden.
We hebben nog een paar uur te gaan op deze donderdag als dit allemaal gebeurt dus we gaan het wel zien. De middag is verder detailed trainingen geven, wat vergaderingen, de daily wrap-up meeting en nog wat andere zaken. Business as usual tijdens go-live. Dara het netwerk inclusief wifi plat gaat op de plant moeten wij verplicht om 17 uur het pand verlaten, je kunt het slechter treffen op een laatste avond. Rustig alvast koffertje pakken voor we gaan eten.

En over eten gesproken. Na alle proteïnen bommen van gisteren zoeken we iets lichts voor vanavond, maar ja vindt dat maar eens. Alles wat hier licht is qua voedsel weten ze wel zwaar te maken. Om het luchtig te houden gaan we de laatste avond naar mijn favoriete Han’s restaurant, de chinees met fantastisch eten. Het is een gezellige laatste avond, lekker eten, geen werkpraat dus al met al een heerlijke afsluiter. Eenmaal terug in het hotel rond 21.45 uur duik ik gelijk mijn bed in. Ik ben moe en kan merken dat we 2 weken zonder vrije dag hebben gebuffeld.

Rond 2 uur vannacht kreeg ik bericht dat “mijn” dame veilig aangekomen is in Chicago, als ik de foto’s zie die ze heeft gestuurd begrijp ik ook de paniek, er is in een paar uur tijd bijna een halve meter sneeuw gevallen.

Vanochtend laatste paar uurtjes naar kantoor maar eerst ff ontbijt en koffertje pakken. De laatste loodjes beginnen zwaar te worden. Als ik dit laatste stukje zit te schrijven heerst er een serene rust in onze “war room”. Iedereen is moe en wil graag naar huis, de boog kan niet altijd gespannen zijn.

Ik sluit dit verslag nu af, nog even de laatste zaken doornemen en dan in de auto naar JFK, als alles gewoon volgens schema vertrekt ben ik morgenvroeg rond 7 uur weer op Schiphol. Maar gezien de weervoorspellingen moeten we de boel in de gaten blijven houden, er komt een sneeuw en ijzel gebied in rap tempo richting NY, hopelijk niet voordat wij naar huis willen gaan, we gaan het wel zien.

Dit is hem weer voor dit bezoek
De groeten uit Exton Pennsylvania