Weer terug naar Taiwan

Het is 3 Januari als ik de koffer weer heb ingepakt om terug naar Taiwan te gaan. Buurman Bennie brengt mij ff naar station Emmen-Zuid daar Marga moet werken en Laurens verplichting heeft van de voetbal. Mooi dat het zo kan!!!!

Rustig in treintje zitten, Zwolle ff overstappen, als ik in Zwolle in de trein stap is het erg koud en navraag bij de conducteur levert op dat de verwarming kapot is, dam’n wat is het koud, en dat met mijn zomerjasje aan(ja geen winterjas want in Taiwan is het tussen de 24-28 graden). Onderweg valt ook af en toe de verlichting uit en vlak voor Lelystad blijkt dat de trein NIET verder gaat, teveel technische storingen. We moeten uitstappen en wachten op de volgende trein. Buiten de koude trein nu ook nog 30 minuten op een koud station staan te kleumen. Via twitter begin ik beklag te maken aan de NS, excuses te over echter waarom betaal ik 1ste klas voor deze service. De medewerker van de NS gaat mee in mijn beklag en maakt een melding dat ik reductie van mijn kaartje wil voor deze slechte service, we gaan het zien en wachten maar af. Als de volgende trein komt gaan de vele kleumende mensen met plezier in de trein, de kachel staat op full power dat is te merken. Rond 23 uur kom ik uiteindelijk op Schiphol aan, nog steeds stok verkleumd. FF paar honderd meter lopen naar CitizenM om daar te gaan overnachten. Het duurt lang voordat ik warm word en het duurt dan ook ff voordat ik in slaap val.
Ontbijt sla ik ook nu weer over dat doen we wel weer in de lounge. Inchecken is ook veranderd per 1 januari vanwege regelgeving wijzigingen in Taiwan. Ik mag niet meer inchecken bij KLM als Skyteam partner maar moet door naar een eigen balie van China Airlines in Terminal 3 welke per 1/1/20 nieuw in gebruik is genomen. Ook de security check is veranderd dus het duurt allemaal wat langer dan ik gewend ben, tis wat tis.
In de verbouwde KLM Crown Lounge is het niet zo druk als de vorige keer. Zoals altijd lekkere verse broodjes, koffie etc. nee prima toeven hier. Na een klein uurtje lounge door naar de gate voor weer een lange zit naar Taipei. Vanwege de gunstige tegenwind geeft de gezagvoerder aan dat de vlucht ruim 11 uur en 45 minuten zal gaan duren, we gaan het meemaken zullen we maar zeggen.

De vlucht is rustig, weinig motor geluid van de vrij nieuwe Airbus A350-941 van nog geen 2 jaar oud. De verzorging is uitstekend aan boord en moet eerlijk bekennen dat ik ook nog een uurtje of 6 heb geslapen. Als we landen rond 6.35 u op Taipei loopt alles soepel. Douane gaat vlug, koffer is er deze keer binnen 15 minuten en mister Chen, “mijn” taxi chauffeur staat weer te wachten met een brede glimlach. Rit naar Taichung gaat vrij vlot, niet extreem druk op deze zondagochtend, ondanks een plaspauze zijn we er binnen 2 ½ uur. Als ik voor de receptie van het Evergreen Laurel Hotel sta in te checken hoor ik ineens, Grobbe ben je verdwaald?, zitten mijn NL collega’s Frans en Rick aan de koffie. Ff bijkletsen en ook maar ff aan de koffie. Na een klein uurtje komen ook mijn USA collega Catherine en de 2 TCS consultants uit China erbij. Weerzien met Catherine is hartelijk daar we elkaar 1 jaar niet hebben gezien(wel gesproken). De 2 Chinezen zijn nieuw voor mij echter de kennismaking is op zich, voor een Chinees, wel aardig. Als de collega’s aan het werk gaan ga ik naar de kamer, uitpakken, douchen en ff relaxen.

Na 1,5 uur op de kamer ga ik ff buurten bij de hardwerkend collega’s op de 16de. Had ik niet moeten doen want ze beginnen mij te bestoken met vragen. Ik kap zo snel mogelijk af en ga lekker wandelen downtown Taichung. Na een kleine 2 uur ronddolen zie ik een SOGO, zeg maar de Taiwanese Bijenkorf maar dan 15 keer groter. Ik ga lunchen bij een Pizza tent waarna ik terug loop naar de kamer. Ik moet ff een uiltje knappen anders word het helemaal zwaar vandaag. Als ik wakker word heb ik bijna 2 uur geslapen, en eh zwaar geslapen, duurt ff voordat ik wakker wordt. Als ik ff gebeld heb met het thuisfront naar beneden want de collega’s hebben een restaurant geboekt om 17 uur. Vroeg echter anders kon het pas om 20 uur en dat is te laat voor de Chinezen.
We gaan met lokale bus, het blijkt dat mijn metro kaart van Taipei hier ook werkt, men heeft een uniform systeem voor alle openbaar vervoer in Taiwan. En wat ook blijkt, binnen 10 kilometer reis je voor NIETS je moet alleen in en uitchecken.

We eten bij Haidilao HOTPOT, zeg maar Fondue op zijn Taiwanees. Grappig concept met goed eten. Je besteld diverse soorten soep welke in bakken op een warmhoudplaat midden op tafel waar je omheen zit. Je besteld diverse soort vlees en groente. Buiten het feit dat je de soep eet kook je ook je vlees en groente in dezelfde soep. Erg smaakvol en het is nog gezellig ook. Na een kleine 2 uur HOTPOT lopen we terug naar het hotel, een kleine 45 minuten lopen maar wel ff lekker.
Rond 21 u doen we nog ff een drankje als Hollanders onder elkaar, om 22 uur is voor mij de lamp uit.

Ik val als een blok in slaap tot 4 uur, hierna is het een gevecht tot aan de wekker, kleine slaapjes, niet kunnen slapen, kleine slaapjes maar goed als ik om 7 uur opsta voel ik mij wel uitgerust. Aan het ontbijt sluit ook mijn Indiase collega Gaurav aan die laat op de avond binnen is gekomen, prima ontbijt niets te klagen, zowel Western als Chinees eten met een uitgebreide fruit bar als toetje.
Onze taxi bus staat er rond 8 uur en als we iedereen in de stad hebben opgepikt, slapen in 4 verschillende Hotels richting de plant. De mensen staan ons al op te wachten want ze willen graag beginnen maarrrrrrr, onze veiligheidsinstructies zijn verlopen op 31/12/2019 dus we moeten als groep allemaal opnieuw de veiligsheidstest doorlopen, ja dat zijn de regels of we nu willen of niet.
Als ook dit achter de rug is kunnen we langzaam beginnen.

We beginnen met een werkplan en uitleg hoe we e.e.a. gaan klaarmaken om live te gaan. En zoals verwacht zijn er weer verassingen, wijzigingen etc. eerst maar eens deze plooien glad strijken voor we verder gaan met waar we voor komen. Wat komt er nog meer denk ik bij mezelf, en dat heeft alles te maken met de hoeveelheid discussie in het Chinees die ze onderling hebben. Na een klein uur denk ik dat we de plooien glad hebben en gaan we beginnen, de eerste go-live meetings moeten al worden uitgesteld door het slechte begin maar vol goede moed er toch maar tegenaan.

Gaandeweg de ochtend word het alleen maar gekker, mijn zorgen worden bewaarheid. “They drive me NUTS” zoals ze op z’n Engels zeggen. De bestanden waar we tijdens kerst en oud en nieuw hard aan hebben gewerkt, wat gevalideerd is door veel betrokken partijen en wat als vertrekpunt moest dienen is op veel onderdelen gewijzigd. Ik krijg de puzzel niet meer bij elkaar ondanks verschillende invalshoeken. Terug naar af waar we in December zijn vertrokken uit Taiwan is het devies. Stap voor stap moeten we weer gaan werken naar een eindpunt wat opnieuw gevalideerd moet worden. Een zoektocht, ontdek je plekje, puzzelstukjes uit verschillende puzzels moeten eruit, tja hoe moet ik het omschrijven, waardeloos dit, ff nadenken hoe we dit het beste kunnen gaan doen, probleem hierbij is steeds de taal barrière, hun Engels is dusdanig dat het moeilijk blijft gaan of is mij Chinees te slecht.

Als de mensen gaan lunchen neem ik ff afstand, geen kelder lunch voor mij, heb bananen gescoord in het Hotel en heb deze keer een paar pakken Ontbijtkoek mee, nee niet weer kelderfood. Ik besluit het over een andere boeg te gooien na de lunch kijken als dit wel werkt.
Ik laat de Taiwanezen de laatste December file stap voor stap opbouwen en wil zien wat ze aan het doen zijn, hoe ze het doen, wat ze wijzigen en ga zo maar door. Ik moet op de een of andere manier de vingers er achter zien te krijgen. Gaandeweg de middag lijkt er iets vooruitgang te zijn, toch komen we als 3 NL-ers om het uur ff bij elkaar om stoom af te blazen, niet alleen bij mij maar ook bij de anderen dezelfde situatie, een ding zijn we het over eens, dit hebben we in die hele vele jaren dat we dit doen nog nooit meegemaakt. Toch heb ik toch nog een klein succesje einde middag en ga ik iets opgeluchter naar Hotel terug, de eerste bestanden heb ik kunnen laden, poeh a relief.

Eenmaal terug in het Hotel ff douchen en op zoek naar een restaurant, daar onze favoriete Indiase tent gesloten is gaan we naar een andere Mr. India, prima eten alleen niet zo goed als Andrew, het is wat het is. Rond 21 uur terug op de kamer, ff CNN kijken wat ze allemaal te vertellen hebben. Midden in de nacht moet ik de TV uitzetten

Het is nu dinsdagochtend terug op kantoor, nieuwe ronde nieuwe kansen!!!!
Groeten uit Taichung

Henk Jan

NOOT:
Het eerste verslag is een dag later geplaatst vanwege onderhoud aan de website, excuses voor het ongemak