Wednesday and Thursday, just before departure!!

Als ik vanochtend, donderdag, opsta mag ik de rest van mijn koffer inpakken, YES FLYING HOME TONIGHT. Ben er ook helemaal klaar voor en mee. Terug naar mijn lievies, mijn eigen bed, mijn eigen huis, mijn eigen alles, na bijna 2 weken is het goed geweest. Even helemaal afstand nemen en het koppie leeg zien te krijgen, bijslapen en dat doen wat ik een tijdje niet heb kunnen doen, ben nu op een punt dat ik alles en iedereen mis.

Goed nog een keer terug kijken, als ik dit schrijf is het donderdag begin van de middag. Ik ga samen met Ronald en Klaas zo aan de lange auto rit beginnen naar Hartsfield International Airport in Atlanta om terug te vliegen met die mooie blauwen vogel terug naar Amsterdam.

De woensdag is voor mij de dag om de laatste financiële data op te laden, zodat de overgangsrapportages kunnen worden gemaakt. Het kost mij de nodige moeite om e.e.a. in het systeem te krijgen, de data is niet consistent, bevat veel te veel fouten en moet diverse keren terug om gecorrigeerd te worden. Uiteindelijk lukt het mij om het systeem te vullen. Dit was een zware bevalling moet ik eerlijk bekennen. De aantal teamleden zitten met hun respectievelijke counter partners om zaken nog een keer uit te leggen. Een aantal zitten er helemaal door en krijgen niets meer uit de vingers vandaag, hangen wat rond en gaan vanmiddag al vanaf Augusta via Atlanta terugvliegen naar Amsterdam.

De lunch vandaag is een mix van warm en koud, niet goed en ook niet slecht, maar eetbaar. Kip (net niet helemaal gaar) met kleffe rijst, een of ander broodje erbij wat warmlauwe groente en het favoriete toetje van de Amerikanen, Chocolate cake (of zoals wij zeggen een calorie bom). Hierbij word, zoals iedere lunch, een jerrycan met dietcoke bij geleverd.
De koffie daarentegen word steeds beter. We hebben ze de afgelopen 2 weken geleerd hoe Nederlands koffie te zetten. Amerikaanse koffie is voor ons net een slap thee aftreksel, voor Amerikanen is Nederlandse koffie veel te sterk, en nu houden wij ons ook nog in wat sterkte betreft. Toch zijn er Amerikaanse collega’s die onze smaak wel kunnen waarderen. Dit zijn nu ook juist de mensen welke al eens aan de andere kant van de grote plas zijn geweest.

Deze middag is het verder rustig op kantoor echter er heerst een bepaalde spanning. Vanaf zondag is er iets gaande en we weten niet precies wat, krijgen de vingers niet echt achter. Via diverse opmerkingen weten we dat er iets persoonlijks gaande is, maar wie, wat en waar? Dat het serieus is weten we ondertussen ook want de Continent verantwoordelijke directeur word vandaag vanuit Nederland apart ingevlogen om donderdag en vrijdag aanwezig te zijn. We gaan misschien nog wel horen wat en hoe, toch merken we dat het invloed heeft op alle kantoor personeel.

Om 16.00 uur besluit ik samen met Ronald terug te gaan naar het hotel. Het lichaam wil niet meer en soms blijft de geest ook in de fles. Nee de accu is bijna leeg, de oplader doet zijn werk ook niet meer.
I start dreaming off my own everything tonight!!

In het Hotel aangekomen duik ik mijn bed in, ik moet ff een paar uurtjes slapen, ff bijtanken. De wekker gaat rond 18.15 uur, snelle douche en naar beneden. We vertrekken om 18.30 uur naar Edgar’s in North Augusta, een klein ½ uurtje rijden. Wederom een on-Amerikaanse ambiance. Leuk aangekleed en een op het oog heel goede kaart.
Welnu de kaart leek niet goed het was echt heerlijk, de diverse voorgerechten maar met name mijn Hoofdgerecht, BISON STRIP was werkelijk een fenomenaal stukje vlees, een bijpassend glas wij, nee helemaal toppie.

Als we weggaan blijkt dat Marci haar auto ermee is gestopt, do you have startovers vraagt ze aan mark. NEE NEE wij drukken wel, welnu een grote RangeRover aanduwen, weliswaar met gearbox, is niet je van het en lukt uiteindelijk ook niet. Dan toch maar de kabels van Mark eraan, eh voila.

Om 22. 15 u zijn we terug en ga ik net als alle anderen direct mijn kamer opzoeken, nog wat spullen inpakken en meteen weet mijn bed in, lange dag inclusief terugreis voor de boeg.
Ik slaap wederom fantastisch en voel me voor het eerst sinds een paar dagen weer lekker in mijn vel zitten. Ff douchen, ontbijten, laatste spullen en gaan. Eenmaal beneden blijkt Klaas er niet te zijn, als ik hem bel maak ik hem wakker, nadien blijkt dat de wekker wel op tijd maar niet op de juiste dag stond.

Op kantoor is het gezellig druk en de spanning van de dag ervoor is verdwenen. Het waarom hebben wij geen antwoord op gekregen en kunnen we alleen maar naar gissen.
Om 10 uur is er taart want Katrina is jarig, er word happy birthday gezongen maar ons word verzocht dit ook in het Nederlands te doen, welnu het Lang zul je leven door 5 donkere stemmen werd luidkeels met gejoel en applaus begroet, en de taart was……………. Mierzoet.

Om 15 uur nog een laatste wrap-up meeting en langzaam handen schudden en afscheid nemen. Mark gooit nog snel even een paar gallon benzine in mijn Mercedes zodat ik in ieder geval in Atlanta kan komen zonder te tanken. Het afscheid is warm en de knuffels vliegen ons om de oren, dit hebben we ook wel eens anders meegemaakt.

Nee terugkijkend was het vermoeiend, energetic, slopend, gezellig, afwisselend, chaotisch, georganiseerd, en nog zoveel meer. Ik kom zeker terug en ook met warme gevoelens, alleen de volgende keer minder lang en met minder werk.

Howdy
Henk Jan