De eerste dagen in Zhangbin/Taichung

Zoals gezegd was het ontbijt prima, taxi met onze “eigen” chauffeur was keurig op tijd, verkeer viel mee hedenochtend dus maar 45 minuten tot aan kantoor. Eenmaal binnen gelijk aan de klus. Daar het gisteren een beetje chaos was hebben we aan het begin van de dag eerst maar eens even afspraken gemaakt, wie doet wat, met wie, en hoe gaan we het doen. Tot slot wat moet er af zijn aan het einde van elke dag. We hopen dat de Taiwanezen het hebben begrepen daar hun Engels toch niet je van het is. De ochtend vliegt voorbij en voor we het weten is het lunchtijd.

Als we afdalen naar de kelder alwaar het “restaurant” is zitten er al weer veel te “smikkelen en smullen”. Als ik het buffet zie hou ik het bij wat rijst en broccoli, de rest lijkt mij te ranzig voor woorden, de tofu stinkt een uur in de wind en de vis ziet er niet uit en nog iets ondefinieerbaars, oké ik ben een verwend kreng, krijg veel weg tijdens mijn reizen maar alles heeft zijn grenzen. Eenmaal aan tafel besluit ik vrij snel te stoppen en weg te gaan, heb hiermee geloof ik geen vrienden gemaakt. Wat is het geval; de kleine visjes gaan in een keer in de mond, ze kauwen wat, beginnen te smakken, te roggelen en te boeren en spugen alle graat en andere resten terug op hun bord, ongegeneerd zonder blikker of blozen(zal hier wel normaal zijn. Bah wat ranzig ik word er erg onpasselijk van en moet ff frisse lucht happen, jeetje wat een smerige bende, sorry dat ik het zo verwoord maar weet het ff niet anders onder woorden te brengen. Eenmaal terug scoor ik een paar bananen en wat koekies en nootjes, ik kom de middag wel door. Ondanks alles krijg ik een wat weeïg gevoel, met name de nootjes hadden iets……………………..

Als ik in de middag naar het toilet moet valt mijn oog op een stikker achter het urinoir, blijkbaar kun je aan de kleur van je urine zien of je genoeg hebt gedronken of niet, kijk maar eens op de foto, gezien de kleuren op de sticker drink ik niet genoeg ondanks de 2 liter water en ca 10 koppen koffie per dag, of ik lees het verkeerd.

Einde dag is er toch wat structuur overgenomen, we hebben 2 milestones bereikt echter de grootste uitdaging is nog een zootje. Vanavond maar eens nadenken hoe we daar weer wat aan kunnen gaan doen. De taxi staat er weer keuring op tijd, het verkeer is aanzienlijk drukker en we zijn dan ook langer bezig om ons hotel te bereiken, dit echter wel met de aantekening dat de taxichauffeur zijn auto even op de vluchtstrook moest plaatsen daar mijn Indiase collega alle koekjes en nootjes van hedenmiddag eruit heeft lopen…………(vul maar). Hij is duidelijk niet fris, waren het wel zoals hij zei de nootjes? Heb zo mijn twijfels maar goed wie ben ik.

Mijn collega is dermate slecht dat hij niet meegaat avond eten, ik eet derhalve in het buffet restaurant in het Hotel. Weer een andere samenstelling dan de avond hiervoor dus ik durf te zeggen, PRIMA gegeten. De rest van de avond lekker relaxed, met Chinees commentaar weliswaar een Europese voetbalavond terugkijken, met 020 deceptie uiteraard.

Donderdag om 6 uur wakker waarschijnlijk krijg ik ritme maar dat met zich morgen herhalen, normale ritueel, scheren, douchen, aankleden en ontbijten. Mijn collega is nog niet helemaal fit en houd het bij wat fruit. “mijn” chauffeur staat weer “pünktlich” om 8 uur voor de deur. De rit hedenochtend naar kantoor is relaxed en de weg is “relatief” rustig, weinig file, in 35 min bereiken we dan ook kantoor.
Coco staat ons weer op te wachten met een brede lach, ze is iedere dag weer blij ons te zien. Ze heeft zelfs een aantal NL woorden onthouden die ik haar gister heb geleerd, grappige uitspraak maar ze doet haar best. we beginnen de mannen weer uit te leggen het overgebleven zootje van gister toch anders moet, we gooien het over een andere boeg, misschien begrijpen ze dit wel. Aan het einde van de ochtend mogen ze de resultaten laten zien echter de tijdsdruk begint voor iedereen toe te nemen, het moet 19/12 allemaal in de systemen zitten.

Ik ga niet lunchen vandaag, heb een paar bananen meegenomen uit het hotel, redt me wel vandaag, ff geen lunch in de kelder. Sla ff over na mijn ervaringen van gisteren.

De donderdag is verder doorbikkelen en voor we het weten is de dag weer om en staat de taxi voor de deur. S ’avonds hebben Gaurav en ik een communicatie stoornis, ik had taxi besteld om ergens te gaan eten terwijl hij een tafel in ander restaurant had geboekt. Al met al wel samen gegeten en relaxed avondje gehad.
Als ik dit schrijf is het vrijdagochtend voor mij in Taiwan, Europa slaapt en USA gaat straks naar bed.
We zijn de dag rustig begonnen met normale ochtendritueel, op kantoor gaan we verder om wat structuur in de chaos te brengen. Langzaam maar zeker gaan we plannen wat we komend weekend gaan doen, fietsen, Taipei, rondje Taichung o.i.d. we weten het nog niet. Ik het volgende verslag zal ik hier wel iets over schrijven

Voor nu zeg ik, tot later
待會兒見

Henk Jan

.