Eerste indrukken enzo

In de loop van de zondagmiddag ben ik terug op de kamer, heb 9,39 km afgelegd vandaag en ben zeiknat van zweet en vol van stof, ja het is droog hier, het heeft al een ½ jaar niet geregend volgens de locals, temperatuur is rond de 27 graden en mijn voeten willen nu ff rust.

Als ik alle indrukken van gisteren en vandaag op mij in laat werken ben ik in vele opzichten een rijk mens met alles wat ik heb gezien. De kloof tussen “rijk” en arm is hier waanzinig groot, nog groter als in Nederland, wij hebben zwervers op straat maar hier leeft een groot deel van de bevolking letterlijk 24 uur per dag op straat, hun huis is een paar dekkleden met een dekentje op de grond als bed, er staan buiten een paar stokken waar een ketel onder hangt wat als keuken fungeert. Medische zorg is alleen voor de rijken laat staan dat ze een zorgverzekering kennen. Wij verzamelen het afval in containers of zakken, hier gooien ze werkelijk alles op straat. Tuurlijk lijkt het aan de buitenkant met die soms kleurrijke kleding erg leuk om te zien maar als de mensen dichtbij komen en je ziet de tekenen in hun gezicht weet ik wel beter. Ik voelde me eigenlijk een beetje schuldig toen ik op een taxi rit zat af te dingen, i.p.v. 200 Indiase Rupi (2,56 Euro) wilde ik niet meer dan 100 Rupi (1,28 Euro) betalen en eh taxichauffeur accepteerde ook nog, natuurlijk weet ik dat afdingen bij de cultuur hoort maar toch……….., heb uiteindelijk toch maar 100 Rupi fooi gegeven wat een beter gevoel gaf.
Ik kan niet alles beschrijven wat ik heb gezien, ik wil ook niet alles vastleggen middels foto’s, soms geneer ik mij als ik een foto sta te maken en de mensen mij zie aankijken met een droevig gezicht, het maakt alleen veel indruk. Wat wel leuk was is dat mensen mij af en toe zien als een attractie daar ik in een uithoek zit waar niet veel buitenlanders komen, er willen dan ook diverse mensen met me op de foto, ik laat het maar over me heen komen. Eenmaal op de kamer eerst douchen en schone kleren aandoen, ben nat van zweet en zit onder het stof, als ik onder de douche sta denk ik nog even aan hetgeen ik heb gezien, ja ik ben een rijk mens!!!!

Goed ik moet nog een kleine 2 weken voordat ik weer naar huis ga maar eerste 2 dagen hebben indruk gemaakt, heb al veel gereisd en veel van de wereld gezien, ook armoede, maar hier in India is wat ik mij kan herinneren het ergste wat ik tot nu toe heb gezien. Ik laat het maar zo en sla de herinneringen op, ga de rest van de overgebleven middag lekker op het terras van het hotel zitten en voorbereiden op de komende 2 weken van werk, want uiteindelijk kom ik hiervoor naar India en dat het een uitdaging gaat worden weet ik ook, dus goed voorbereid aan deze klus beginnen is voor mij belangrijk.

Dan nog even volgende, als wij op reis gaan naar een land krijgen we van SOS International een mail met allerlei informatie, zo ook deze keer over India en dan met name aandacht voor het bezoek van de President an de USA, Donald Trump deze week. Diverse waarschuwingen over demonstraties die we uit de weg moeten gaan. De routes welke de president gaat rijden waar we beter niet kunnen komen en ga zo maar door, informatie om risico mijdend te acteren in den vreemde. Ook op de Indiase televisie word hier aandacht aan besteed en dan niet in positieve zin, voorbeeld is dat Trump een bepaalde route gaat rijden in New Delhi echter deze route gaat deels door een van de armste wijken van de stad, om dit weg te moffelen is er over een lengte van 5 kilometer een muur van 3 meter hoog gebouwd en de mensen mogen zich NIET voor de muur begeven tijdens de rit. Een ander voorbeeld wat ik zojuist in de krant las. Trump zal de Taj Mahal bezoeken echter ook hier zijn zaken aangepakt volgens de Kumoan Plus Sunday Times, de bomen en planten rond de Taj Mahal zijn schoongemaakt en/of geverfd, de eeuwen oude beschadigde trap treden zijn vervangen door nieuwe en zullen nadien terug geplaats worden. Muren van de Taj Mahal zijn tijdelijk voorzien van een nieuwe laag om nadien weer verwijderd te worden ondanks wereld erfgoed, allemaal uiterlijke schijn dus. En wat de krant aangeeft is dat dit bezoek ruim 2000 USA veiligheidsmensen meebrengt welke al 2 jaar in voorbereiding zijn op dit bezoek, en dat 400 van deze veiligheidsmensen dus ook al die tijd op Indiase staatskosten lokaal hebben verbleven om zaken te regelen en voor te bereiden, buiten alle Indiase staatsmedewerkers die hier onderdeel van moesten zijn, totale kosten worden geraamd op 2 miljard INR., bijna 26 miljoen euro Als ik dit horende en lezende in perspectief plaats bij hetgeen ik deze 2 dagen heb gezien is dit uiteraard niet te plaatsen en begrijp ik de kritische noten op televisie en in de krant buiten dat ik mij afvraag hoe je de bevolking dan rustig kunt houden.

De maandagochtend, na een goede nachtrust, normale ochtend ritueel. Na het ontbijt keurig om 8.45 uur voor de Hotel deur zodat Kuldeep mij kan ophalen. De rit naar de Plant is er een over een erg slecht wegdek, auto’s die kris kras door elkaar rijden, de een toetert nog harder dan de ander, overal en nergens staat wat geparkeerd, chaos zoals verwacht. Kuldeep legt tijdens de rit uit dat er eigenlijk wel verkeersregels zijn maar dat niemand zich ergens iets van aantrekt, de kracht van de sterkste en brutaalste zoals hij dat verwoord. Na een kleine 15 minuten komen we dan ook aan ergens midden in een Industrial Area. Bij de ingang hoef ik deze keer geen veiligheidsfilm te kijken en test te maken, eindelijk een plant die het begrijpt denk ik bij mezelf. Inschrijven en door naar onze werkplek voor de komende 2 weken. Een keurige vergaderzaal voor 12 personen, goede stoelen nee compliment, dit heb ik slechter gezien. Nadat ik met veel mensen kennis heb gemaakt en ondertussen de meeste namen weer ben vergeten aan het werk, er ligt een uitdaging voor ons.

De plant in Pantnagar is een hele kleine facility, er werken 59 mensen waarvan 40 in 5 ploegendienst, de rest is ondersteunend aan productie, inkoop, technische ondersteuning, lokaal Management en logistiek. Hoofdkantoor zit in Pune van waaruit heel Azië voor deze business group wordt ondersteund. Het betreft een 10 tal productie faciliteiten in Azië en Oceanië.

We beginnen met een meeting om uit te leggen wat we de komende 2 weken gaan doen, van data tot training, tot alles wat erbij komt kijken in voorbereiding op wat er per 1 April komen gaat. Tijdens de meeting ineens een hele harde knal, we vliegen allemaal in de benen en gaan naar buiten, ook mensen van de beveiliging komen aanrennen echter niemand weet nog wat er gaande is en waar de knal vandaan komt. Na een minuut of 10 wachten op de verzamelplaats komt het verlossende woord, bij een vrachtwagen welke voor aan de weg staat geparkeerd is een van de banden geknapt, geen mensen bij betrokken alleen wat schade aan de vrachtwagen. We kunnen weer rustig verder waar we mee bezig zijn, toch ff een schrik momentje, je weet het nooit en moet altijd op je hoede zijn, je bent wel op een Industrieel Park waar van alles zit.

Daar er in de omtrek weinig tot niets is zijn we blij met een goed hotel en een goed restaurant, ok we zullen de menukaart wel uit ons hoofd kennen na 2 weken maar beter dan niets. Het is er relaxed, personeel is uitzonderlijk vriendelijk en heel erg behulpzaam, er loopt dan ook erg veel personeel om iedereen ten dienste te zijn. S ’ochtends na het ontbijt gaan we ff in de tuin een bakkie doen alvorens naar kantoor te gaan, s ’avonds na het diner gaan we met een bakkie in de tuin zitten om nog ff de dag af te sluiten, nee het is prima toeven in het hotel alleen daarbuiten, tja dat heb ik al beschreven.

Het is nu woensdagochtend als ik dit schrijf en we zijn alweer ff onderweg, we gaan langzaam en stapje voor stapje vooruit, de mensen on site doen wat ze kunnen, we worden door de office boy goed verzorgd met koffie, water en kleine mierzoete Indiase koekjes en snacks. Nee ze doen er alles aan om het ons naar de zin te maken, dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt. Ook de lunch in de “kantine” is prima alleen voor mij wat aan de scherpe kant. Over scherp gesproken, ik ben er een beetje achter gekomen waarom de mensen hier zo smakken en met de mond open eten. Door op deze manier te eten, zeggen ze zelf, neutraliseer je een beetje de scherpte van bijv. Hot Curry o.i.d., buitenlucht neutraliseert op de een of andere manier. Nu heb ik dit uitgeprobeerd om zo te eten, ten eerste heb ik er moeite mee maar ten tweede gaat bij mij de scherpte in ieder geval NIET naar beneden, ik heb de indruk dat ikzelf het vuurtje oplaai en het alleen maar scherper word. Ik probeer echt alles te eten wat mij voor wordt gezet, ik vindt niet alles even lekker, maar eerlijk is eerlijk, het eten is best prima op de site en ik heb “nog” geen buikloop. Tuurlijk ik hou de hygiëne in de gaten, was regelmatig mijn handen, ontsmet regelmatig, maak bestek schoon voordat ik ga eten en ga zo maar door, alles voorkomen kan ik niet maar doe mijn best om er gezond weer vandaan te gaan.

Dit is hem ff voor nu, de week is tot nu toe rustig en dat willen we graag houden zo.
Groet uit Pantnagar, India
Henk Jan