Poeh dat was lastig te volgen!!!!

Zoals aangegeven had ik Dinsdagmiddag een integratie sessie met Finance. Het team spreekt echter heel erg slecht Engels dus er werd besloten dit in het Chinees te gaan doen ondanks dat de presentatie in het Engels is. Mijn Taiwanese Project collega(spreekt wel Engels) deed haar stinkende best om het Engels uit de presentatie om te zetten in een Chinees verhaal. Het Engelse presentatie materiaal is voor mij een bekend verhaal dus dat was goed te volgen ALLEEN de discussie in het Chinees is voor mij een ramp, kan er geen patat van maken. Als er vragen o.i.d. waren werd dit “GELUKKIG” in het Engels aan mij gesteld om uit te leggen, dit werd dan weer vertaald en soms kwamen er nog meer vragen terug daar de vertaling niet de juiste weerspiegeling gaf van hetgeen ik had uitgelegd. Al met al een moeizame middag welke heel erg veel energie heeft gekost. Poeh zo soepel als de ochtend ging zo lastig was de middag, Chinees is lastig te volgen!!

Als afsluiting vandaag met mijn mede collega haar integratie sessie met OTC besproken en wat zaken op elkaar afgestemd. Morgen mag ze alleen de diepte in met PtP en Fico en ga ik wat anders doen.

De avond gaan we eten, tenminste die mee wil, bij mijn gevonden Teppanjaki restaurant. De meeste Singaporezen willen Chinees dus we gaan met 2 personen die zin hebben in vlees en geen noedels of rijst of wat ook voor “fijn” Chinees voedsel. De kok aan tafel, degene die voor ons bakt op de bakplaat spreekt ook geen woord Engels, wederom een uitdaging. Wij weten met handen en voeten uit te leggen dat hij maar moet laten zien welk vlees er in de aanbieding is. Dit begrijpt hij en dus kunnen we aanwijzen wat we willen hebben. We begrijpen zijdelings, of eigenlijk willen we het niet begrijpen, dat je van alles moet gebruiken voor de vaste prijs, maar je snapt hem al, we hebben gewoon zin in vlees en wat witvis en veel heel veel gebakken groente en verder geen rotzooi er omheen. De kok schudt af en toe met zijn hoofd maar we eten in ieder geval een keer wat wij lekker vinden en niet in een van de “gaarkeukens” waar de Singaporezen maar ook heel veel Taiwanezen van houden. Aan een heerlijke maaltijd komt dan ook een einde en eerlijk is eerlijk, eindelijk hebben we een keer heerlijk gegeten, hier komen we zeker nog weer terug, en dan met de andere NL-ers die einde week vanuit Zhangin komen.

Als we de taal barrière vergelijken met China is er dus geen enkel verschil, in beide landen spreken ze bijna geen, of heel slecht Engels. Maar aan de andere kant er zijn nog wel meer verschillen met China:
- De Taiwanezen lopen niet te boeren en te spugen
- De Taiwanezen lopen niet de hele dag te roggelen en op ta helen
- De Taiwanezen zijn veel beleefder dan de onbeschofte Chinezen
- Chinezen smakken tijdens het eten, heb het de mensen hier nog niet horen doen
- Taiwanezen zijn veel meer met het milieu bezig dan Chinezen, tenminste in heel erg veel uitingen op diverse posters en billboards

Woensdagochtend loopt mijn wekker om 5.45 uur af, douchen, ontbijt en spullen pakken, de Taxi staat om 6.50 uur voor de deur voor een 2 ½ uur durende rit naar Zhangbin alwaar ik integratie sessie heb met Plant Maintenance. Daar we vanmiddag met 5 terug gaan komt hij met een VAN voorrijden. De chauffeur is een rustige rijder in vergelijking met vorige Schumacher. Hij houdt veel afstand, neemt zijn tijd met inhalen en zoals alle taxi’s hier, heeft hij de webcam aanstaan om alle sop te nemen. Onderweg stoppen we nog ff 10 minuten voor een koffie om omstreeks 9.15 uur in Zhangbin aan te komen. Ik word hartelijk ontvangen door een jongedame die redelijk Engels spreekt. Moet een veiligheidstest ondergaan omdat ik op een productie locatie verblijf, na het beantwoorden van minimaal 8 goede vragen ben ik geslaagd en mag ik naar binnen.

De mannen van Maintenance proberen in zo goed en zo kwaad als het gaat in het Engels uit te leggen hoe de huidige processen lopen, welke data ze op dit moment gestructureerd voorhanden hebben. Als we, Rudi en ikzelf, met hun de diepte induiken over de toekomstige data setup is het gestructureerde ineens niet meer zo goed. Na veel uitleg, schilderen op whiteboard, tonen van bestaande afbeeldingen begint het durende de ochtend langzaam duidelijk te worden.
De mannen weten toch langzaam de omslag te maken en begrijpen nu waar we naar toe willen en hoe het in de toekomst eruit moet komen te zien. Conclusie aan het einde van de dag zitten we op een lijn en weten we wat de toekomstige stappen moeten gaan worden, zeg maar voor de komende 10 maanden.

Rond 16.30 uur stap ik met En Tat, Catharine, Rick en Frans in de taxi om richting Taipei te gaan, we weten dat de avondspits ons parten zal spelen dus gaan uit van een lange rit. Na een kleine 1 ½ uur besluiten we de chauffeur ff te laten stoppen voor sanitaire stop en koffie te scoren. Als we tegen 19.45 u bij hotel terug zijn we moe. We besluiten om in het hotel te gaan eten alwaar we op de 2de verdieping aan een buffet kunnen aanschuiven. We hebben eindelijk de kans om vlees en gebakken aardappelen te scoren, weliswaar niet veel maar wel erg smaakvol. Met plezier hebben we hier zitten eten, nadien nog wat fruit en sommigen nemen nog iets van het gebak buffet, mij niet gezien.
Als we hebben gegeten lopen we nog een rondje door de buurt alvorens a een lange dag er een eind aan te maken, “we call IT a Day”. Nog even naar huis bellen, tanden poetsen en slapen.

Als ik donderdag door de wekker wordt gewekt is het de eerste nacht dat ik in een keer ben doorgeslapen zonder ook maar een keer wakker te zijn geworden. Tjee wat voelt dit lekker, voor het eerst voel ik mij echt uitgerust. Ook de andere collega’s uit NL hebben redelijk geslapen, we komen langzaam in het ritme lijkt het wel, niet te vroeg gejuicht maar dit nemen ze me niet weer af.

Goed we gaan aan het werk, vandaag integratie sessie smet Quality en een vervolg met Purchase maar nu samen met Finance, interessante materie vandaag.
Voor nu laat ik het hierbij, Ni Hao

Henk Jan


Oh ja, die foto van het haar hing bij de kapper, je betaald dus afhankelijk van de lengte