De laatste dagen in Zhangbin, Dayan en Taipei!!

Dinsdagmiddag vindt de “lunch” plaats in de kelder van het kantoor in Zhangbin. Lunch vindt ik teveel van het goed maar alla de Taiwanezen zijn er erg blij mee, er ligt wat rijst, iets wat op groente lijkt gezien de groene kleur, iets wat of vlees lijkt echter barst van de kleine botjes, iets wat op opgevouwen en gepaneerde vis lijkt, iets wat op soep lijkt en uiteraard het waanzinnig stinkende Tofu. Ik sla over en ben blij dat er nog ergens een banaan boven water getoverd kan worden. Mijn 2 NL collega’s zien het ook niet echt zitten dus gaan ook maar voor een stukje fruit. We slaan ons er wel weer doorheen en maken dit vanavond wel goed.

Na de lunch horen we dat een meeting van deze middag niet doorgaat, een van de Supervisors zijn vrouw en kindje hebben een zwaar ongeval gehad. Op een zebrapad zijn beide aangereden door een dronken automobilist gisteravond, de vrouw ligt in kritieke toestand op IC en vecht voor haar leven en het zoontje van 1 jaar oud is om het leven gekomen, tja je wereld staat even stil met dit nieuws en dan heeft het project even geen prioriteit meer. We doen andere dingen deze middag derhalve, alle open eindjes die er nog staan worden nu maar afgewerkt. Het leven is heel relatief als je dit nieuws hoort.

Einde middag rond 17 uur staat de taxi weer voor om terug te gaan naar Taipei, wederom een bijna 3 uur durende rit brengt ons terug naar Taipei met een korte koffie stop in de midden. Snel even de spullen op de kamer en met de metro richting Expo. Vanavond wil ik een goed stuk vlees met alles erop en eraan op een van de weinige plekken in Taipei waar dit mogelijk is. Eigenlijk had ik naar het lantaarn festival gewild echter dit word op een centrale plaats in Taiwan gevierd op een kleine 2 uur rijden van mijn Hotel, heb genoeg in taxi gezeten. Het lantaarn festival vindt 15 dagen na Chinees nieuwjaar plaats en hier laat men met heel veel mensen tegelijk een wensballon op om alle goede wensen voor het nieuwe jaar kracht bij te zetten.

Woensdagochtend staat om 8 uur de taxi weer voor de deur om ons naar Dayuan te brengen, een andere productie locatie iets dichterbij Taipei dan Zhangbin. Als we de stad uitrijden gaan we een kleine 40 minuten langs de kust, de zee kabbelt rustig voort, enige wat opvalt is de gigantische puinhopen op het strand, het lijkt wel een vuilnisstort af en toe. Aangekomen staat de site manager, Leo Mai, ons op te wachten en heet ons hartelijk welkom, verbazingwekkend dat hij mijn naam als enige tot nu toe goed uitspreekt. Ze kunnen allemaal Henk zeggen maar als het aan elkaar moet, Henk Jan, breken ze de tong erover. Ik maak de site manager een groot compliment dat hij als eerste het goed uitspreekt, en complimenten geven in Azië vergroot je aanzien, dus……………….!!!!

De dag is een interessante, leuke discussie echter we ontdekken wel veel blinde vlekken wat in-compliance betekent, we hebben er einde dag extra uitdagingen bij, en onze lijst met “GAPS’’ is toch al redelijk. Nog 2 dagen te gaan hierna zien wat er nog bijkomt. De lunch wordt gebracht door een bezorg service, ondanks dat he tin een kartonnen doosje wordt geserveerd smaakt de “Fried Rice” prima, banaan er achteraan en we kunnen er weer tegen. De middag is net zo interessant als de ochtend en vliegt voorbij, voor we het weten is de dag voorbij. Vandaag gaan we niet direct terug naar Taipei want het lokale management heeft ons uitgenodigd voor een diner. Ook het team wat in Zhangbin zat vandaag is 3 uur in de auto gaan zitten om hierbij aanwezig te zijn. We laten ons verrassen wat we gaan doen vanavond.

Als de taxi’s voorrijden blijkt dat we naar een shopping mall gaan in Dayuan, op de 13de verdieping zit een Tha restaurant wat erg goed moet zijn en eten heeft wat iedereen zou moeten lusten. Het eten is heerlijk en tevens erg gezellig. Als hier een einde aankomt staat rond 20.30 uur de taxi weer gereed om ons terug te brengen naar Taipei, aan alle leuks komt een einde en blij dat de schoenen uitkunnen en de beentjes omhoog, truste HJ een welverdiende nachtrust.

Donderdagochtend hetzelfde ochtend ritueel als iedere ochtend, de metro is “relatief rustig”, we hoeven niet te stampen om erin te kunnen, en de temperatuur is aangenaam. Rond de 20 graden deze ochtend en ik heb alweer spijt dat ik de jas aan heb. Kantoor is bij binnenkomst ook nog rustig maar dat kan ieder moment veranderen. Vandaag niet teveel sessies echter wel zien dat ik met de collega’s alles nu op een lijn krijg v.w.b. mijn aandachtsgebieden en dat zijn er zoals altijd veel.

Ik wil nog iets delen over auto’s en het verkeer.
In de steden is de puinhoop overal hetzelfde, scooters vliegen je rechts en links om de oren, bussen maken veel fluitende of piepende geluiden als ze richting aangeven, alles wat met zakelijk transport te maken heeft, heeft naast de kentekenplaat ook het kenteken achterop de auto geschilderd en de gemiddelde grote van de meeste auto’s zou menig Nederlandse man jaloers op zijn. Daar ik uren in de taxi heb gezeten en veel op de Freeway en Expresway heb gereden(buiten dat ik ook gewoon zat te slapen) viel mij toch het e.e.a. op.
OK ze rijden rechts net als in Nederland ALLEEN op het moment dat ze de snelweg opschieten vliegt iedereen naar de linkerbaan met een gewone auto, iedere vrachtwagen rijdt op de rechterbaan en alle bussen op de middelste baan, ja meestal zijn alle wegen met 3 banen uitgelegd. Als je wilt inhalen als auto ga je via de middelste baan en terug naar rechts, als je als vrachtwagen wilt inhalen naar de middelste baan en terug naar rechts, als je als vrachtwagen wilt inhalen kun je kiezen waar de meeste ruimte ligt, zowel links als rechts is toegestaan als je daarna maar terug gaat naar je eigen baan. In het begin was ik verrast echter het systeem werkt uitstekend. Enige moment dat je scherp moet zijn als chauffeur is bij een afrit, er is meestal maar 1 baan op de afrit, en je kunt je voorstellen dat degene met het meeste lef het hardste drukt. Wat mij ook opgevallen is dat ik geen enkele vrouw achter het stuur van een auto heb gezien, wel op scooter. Ik kan er niet achter komen hoe dit nu echt in elkaar zit, mijn collega’s kunnen het mij eigenlijk niet heel goed uitleggen. Verder mogen taxi chauffeurs max. 1 ½ uur achter elkaar rijden, ze hebben een blackbox in de auto die dit registreert de maximum snelheid op de snelwegen is 110 km/h, in de steden is dit 60 km/h. Scooters hebben per cc klasse een apart rijbewijs, van 50-100 cc, van 100-250 cc en van 250 tot max. 750 cc. Bij ons zijn bepaalde klassen een motor echter hier is alles op 2 wielen een “scooter”.

Van collega’s krijg ik nog wel wat achtergrond informatie over Taiwan in zijn algemeenheid:
Taiwan heeft:
- Maar 3 diefstallen per jaar
- Kent praktisch geen ongelukken met auto’s, hooguit 2 per jaar
- Scooterongelukken zijn er ongeveer 30 per jaar
- Vrachtwagens zakken soms vanwege ouderdom door veren
- Bussen mogen max. 20 jaar oud zijn
- Een keuring van voertuigen vindt nooit plaats
- Verzekeringen kunnen alleen iets voor je betekenen als je webcam beelden hebt om zaken te bewijzen
- Webcam beelden mogen max. 72 uur oud zijn als bewijslast
- Is een veilige wereld
- Ruzie kennen ze eigenlijk niet openlijk op straat
- Ruzie word binnenshuis geregeld
- Zelf voel ik mij ook erg veilig in Taiwan
o In alle steden waar ik deze visit ben geweest



Dit was hem weer voor nu, het is nu donderdag net voor de middag lokale tijd
Ik sluit hem voor nu weer af, zien of er nog een laatste restje verslag komt als ik weer thuis ben
Voor nu zeg ik 來自台灣的問候

Henk Jan (亨克)